พวกลูฏ 2

จุดจบของความชั่วร้าย
ท่านอิบนุ อัลกัยยิม กล่าวว่า “อัลลอฮ์จะตัดสินลงโทษหมู่ชนใดที่กระทำความผิด เว้นเสียแต่ว่าพระองค์จะทรงชี้แจงให้พวกเขารู้ล่วงหน้า และจะเริ่มด้วยการแจังให้ทราบว่าผู้ทำดีจะได้รับสวรรค์ ส่วนผู้กระทำผิดผลตอบแทนคือนรก ท่านจะส่งรอซูลไปตักเตือนพวกเขาไม่ให้กระทำความผิดอีกต่อไป และแจ้งให้ทราบว่า พวกเขาจะได้รับโทษที่โหดร้าย... และในคำกล่าวของอัลลอฮ์ที่แสดงให้เห็นว่ามีตัวอย่างที่ดีเลิศสำหรับผู้ที่จะนำไปพิจารณา (ท่านทั้งหลายจะประกอบสิ่งที่ชั่วช้าน่ารังเกียจ ซึ่งไม่มีคนใดในหมู่ประชาชาติทั้งหลายได้ประกอบมันมาก่อนพวกเจ้ากระนั้นหรือ) ซูเราะ อัล อะรอฟ อายะห์ที่ 80 หลังจากนั้นก็จะย้อนคำตักเตือนดังกล่าว ในขณะที่พวกเขาขาดสติ เนื่องจากอารมณ์ใฝ่ต่ำของพวกเขา (แท้จริงท่านจะสมสู่เพศชายด้วยตัณหาราคะอื่นจากเพศหญิง ยิ่งกว่านั้นพวกท่านยังเป็นพวกที่ละเมิดขอบเขตด้วย) ซูเราะ อัลอะรอฟ อายะห์ที่ 81 แต่ผู้ที่กระทำตามอารมณ์ตอบตามอารมณ์ของพวกเขาในขณะนั้นว่า (ท่านทั้งหลายจงขับไล่กลุ่มของนาบีลูฏออกไปจากเมืองของพวกท่านเสีย แท้จริงพวกเขาเป็นพวกที่บริสุทธิ์) ซูเราะ อันนัมล อายะห์ที่ 65 เมื่อเวลาที่เหมาะสมมาถึง อัลลอฮ์ได้ทรงแต่งตั้งมลาอีกะห์ที่ปรากฎในรูปของชายหนุ่มรูปงาม เกินกว่าชายใด ไปยังบ้านของลูฏ เพื่อแสดงให้เห็นถึงผลการทดสอบของพวกกลุ่มชนของลูฏให้เป็นที่ประจักษ์ พวกเขามาหานาบีลูฏในฐานะแขกของท่าน พวกเขามาหาท่านด้วยความปิติยินดี แต่ท่านนาบีลูฏ...(เขา (ลูฏ) เป็นทุกข์ต่อพวกเขา (มลาอีกะห์) และหนักใจในพวกเขา และกล่าวว่า นี่เป็นวันอันชั่วร้ายที่สุด) ซูเราะห์ฮูด อายะห์ที่ 77 ได้มีคนหนึ่งที่เห็นเหตุการณ์ได้ไปแจ้งข่าวแก่ชาวลูฏว่า มีชายหนุ่มรูปงามอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน มาที่บ้านของลูฏ พวกเขาจึงส่งข่าวต่อๆ กันเรื่อยๆ ว่าพวกเขาจะไปล้อมบ้านของลูฏเพื่อจะมีเพศสัมพันธ์กับชายหนุ่มรูปงามดังกล่าว (และกลุ่มชนของเขาได้มาหาเขา พวกเขารีบร้อนมายังเขา และก่อนหน้านั้นพวกเขาเคยทำความชั่ว กลุ่มชนของฉันเอ๋ย เหล่านี้คือลูกสาวของฉัน พวกนางนั้นบริสุทธิ์สำหรับพวกท่าน ดังนั้น พวกท่านจงยำเกรงอัลลอฮ์เถิด และอย่าทำให้ฉันขายหน้าแต่แขกของฉันเลย ไม่มีคนที่มีสติสัมปชัญญะในหมู่พวกท่านบ้างหรือ) ซูเราะฮูด อายะห์ที่ 78 แต่พวกเขากลับตอบท่านไปว่า (พวกเขากล่าวว่า โดยแน่นอน ท่านรู้ดีว่าเราไม่มีสิทธิ์ในลูกสาวของท่าน และแท้จริงท่านรู้ดีถึงสิ่งที่เราปราถนา) ซูเราะเดียวกัน อายะห์ที่ 79 ลูฏตอบต่อพวกเขาไปเนื่องจากหมดทางที่จะต่อสู้กับพวกเขาว่า (เขากล่าวว่า หากว่าฉันมีกำลังปราบพวกท่านหรือฉันหันไปพึ่งที่พักพิงอันแข็งแรง) อายะห์ที่ 80 เมื่อมลาอีกะห์เห็นว่าลูฏกำลังหนักใจต่อปัญหาที่เกิดขึ้นกับกลุ่มชนของท่าน มลาอีกะห์จึงเปิดเผยความจริงโดยกล่าวว่า (พวกเขา (มลาอีกะห์) กล่าวว่า โอ้ลูฏเอ๋ย พวกเราเป็นทูตของพระเจ้าของท่าน พวกเหล่านั้นจะไม่ถึงท่านได้เลย) อายะห์ที่ 81 ท่านนาบีลูฏก็รู้สึกว่าปัญหานั้นได้เบาบางลง และพวกเขาก็กล่าวกับลูฏต่ออีกว่า (ดังนั้น ท่านจงเดินทางไปในเวลากลางคืนพร้อมกับครอบครัวของท่าน และคนใดในหมู่พวกท่านอย่าได้เหลียวหลังมอง เว้นแต่ภริยาของท่าน แท้จริงจะประสบแก่นางเช่นเดียวกับที่ได้ประสบกับพวกเขา แท้จริงสัญญาของพวกเขาคือเวลาเช้า เวลาเช้านั้นใกล้เข้ามาแล้วมิใช่หรือ) ซูเราะห์ฮูด อายะห์ที่ 81 เมื่อพวกเขาปฎิเสธคำกล่าวของลูฏ เว้นแต่พวกเขาจะได้มีเพศสัมพันธ์กับชายรูปงามที่เป็นแขกของท่านเท่านั้น และพวกเขาลืมแม้กระทั่งจะรักษาเกียรติของแขกที่มาเยี่ยมเยียนท่าน ญิบรีลจึงตีพวกเขาด้วยปีกของท่านเข้าที่ใบหน้าของพวกเขา ตาของพวกเขาบางคนหลุดออกมาและมองไม่เห็น พวกเขาจึงถอยออกไปจากบ้านของท่านแบบคนตาบอด และกล่าวว่า เจ้าจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันพรุ่งนี้ พวกบ้าเอ๋ย

เมื่อแสงของตอนเช้าเริ่มสาดส่อง มีเสียงเรียกจากพระเจ้าให้แผ่นดินสูบประชาชาติของลูฏ และให้บทเรียนแก่พวกเขาอย่างสาสม ญิบรีลได้ดึงแผ่นดินที่เป็นที่พำนักของพวกเขาด้วยปีกของท่าน และยกมันลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า จนมลาอีกะห์ที่อยู่บนท้องฟ้าได้ยินเสียงหมาเห่า และไก่ขัน จากนั้นก็พลิกแผ่นดินจากบนเป็นล่างก่อนที่จะปล่อยมันลงมา และตามด้วยก้อนหินจากนรก ดังกุรอ่านระบุไว้ในซูเราะห์ฮูด อายะห์ที่ 82-83 ความว่า (ดังนั้น เมื่อบัญชาของเราได้มาถึง เราได้ทำให้ข้างบนของมันเป็นข้างล่าง และเราได้ให้ก้อนหินแกร่งหล่นพรูลงมา ถูกตราเครื่องหมายไว้ ณ. ที่พระเจ้าของท่าน และมันไม่ไกลไปจากบรรดาผู้อธรรม)
ยังมีต่อ

พวกลูฏ

อัลลอฮ์กล่าวในอัลกุรอ่าน ซูเราะห์ อันนัจญม อายะห์ที่ 53-55 ความว่า (และเมืองที่คว่ำลง (อัลมุตาฟิกะหฺ) พระองค์ทรงให้มันถล่มลง ฉะนั้นสิ่งที่ครอบคลุมมันก็ (คือการลงโทษ) ได้ครอบคลุมมัน ดังนั้น ความโปรดปรานของพระเจ้าของเจ้าอันใดเล่าที่เจ้ายังสงสัยอยู่)

กลุ่มชนลูฏอาศัยอยู่ในเมืองซัดดูม ซึ่งล้อมรอบไปด้วยเมืองต่างๆ ระหว่างเส้นทางไปยังเมืองชาม (ซีเรีย) สถานที่ที่เป็นทะเลตายในปัจจุบัน พวกเขาเป็นกลุ่มชนที่เลวทรามที่สุด เป็นผู้ปฏิเสธศรัทธา เป็นโจรสลัดคอยดักปล้นพ่อค้าและกองคาราวานที่ใช้เส้นทางดังกล่าวในการเดินทาง พวกเขาเก่งกาจในเรื่องชั่วๆ เป็นผู้คิดค้นวิธีการต่างๆ ที่ไม่มีแบบแผนใดๆ มาจากบรรพบุรุษของพวกเขาก่อนหน้านี้ พวกเขามีเพศสัมพันธ์กับเพศชายด้วยกัน และเฉยเมยต่อผู้หญิงที่อัลลอฮ์สร้างขึ้นมาให้เป็นคู่กับผู้ชาย ท่านนาบีลูฏได้ชักชวนพวกเขาให้กราบไหว้อัลลอฮ์เพียงองค์เดียวเท่านั้น และทรงห้ามมิให้พวกเขากระทำในสิ่งชั่วร้ายอีกต่อไป แต่ไร้ผล พวกเขายังคงยึดมั่นอยู่บนการกระทำอันแสนชั่วร้ายนั้นต่อไป อัลลอฮ์ได้ลงโทษพวกเขา เพื่อให้เป็นตัวอย่างแก่บรรพชนรุ่นหลังสืบไป

อัลลอฮ์กล่าวว่า (จงรำลึกถึงลูฏ เมื่อเขากล่าวแก่หมู่ชนของเขาว่า พวกท่านกระทำการลามก ทั้งๆ ที่พวกท่านรู้เห็นอยู่กระนั้นหรือ แท้จริงพวกท่านสมสู่พวกผู้ชายด้วยตัณหาแทนพวกผู้หญิงกระนั้นหรือ ยิ่งกว่านั้นพวกท่านเป็นหมู่ชนที่โง่เขลา ดังนั้น คำตอบของหมู่ชนของเขาไม่เป็นอย่างอื่น นอกจากกล่าวว่า จงให้ตระกูลของลูฏออกจากหมู่บ้านของพวกท่าน แท้จริงพวกเขาเป็นหมู่ชนที่บริสุทธิ์) ซูเราะห์ อัลนัมล อายะห์ที่ 44-45

และอัลลอฮ์ทรงกล่าวในซูเราะห์ อัชชูอารออ์ อายะห์ที่ 160-167 ความว่า (หมู่ชนของลูฏได้ปฎิเสธบรรดารอซูล ขณะที่พี่น้องคนหนึ่งของพวกเขาคือลูฏ ได้กล่าวแก่พวกเขาว่า โอ้พวกท่านไม่ยำเกรงบ้างหรือ แท้จริงฉันคือรอซูลผู้ซื่อสัตย์สำหรับพวกท่าน ดังนั้นพวกท่านจงยำเกรงต่ออัลลอฮ์ และเชื่อฟังฉัน และฉันไม่ได้ขอค่าตอบแทนในการนี้จากพวกท่าน ค่าตอบแทนของฉันมิได้มาจากผู้ใดนอกจากพระเจ้าแห่งสากลโลก พวกท่านเข้าหาผู้ชายในหมู่ผู้คนทั้งหลายกระนั้นหรือ และพวกท่านละทิ้งสิ่งที่พระเจ้าของพวกท่านทรงบังเกิดมาสำหรับพวกท่าน คือ ภรรยาของพวกท่าน แน่นอนพวกท่านเป็นหมู่ชนผู้ฝ่าฝืน พวกเขากล่าวว่า โอ้ลูฏเอ๋ย หากท่านไม่หยุดนิ่ง แน่นอนท่านเป็นผู้หนึ่งที่จะถูกให้ขับไล่ออกไป)

พวกเขากระทำการทุกอย่างที่ไม่ถูกต้อง ที่ชั่วร้าย และปฎิบัติในเรื่องที่ไม่อนุญาตให้เป็นเรื่องที่อนุญาต ทั้งหมดนั้นคือแนวทางที่พวกเขายึดถือปฏิบัติ ไม่ว่าจะเป็นหนุ่มสาว คนชรา เด็ก และสตรีในหมู่พวกเขาก็ยึดปฏิบัติเช่นเดียวกัน

ท่านดอกเตอร์อับดุลหาลีม มะหมูด รอหีมะฮุลลอฮ์ กล่าวว่า “หลักการสำหรับพวกเขาคือ การทำชั่ว และเป็นเรื่องผิดปรกติที่จะพบเจอร่องรอยของความดีในหมู่พวกเขา”

ท่านอิบนุอับบาส กล่าวว่า “10 ประการที่เป็นการกระทำของพวกลูฏ ปล่อยผมให้ยาว ....เล่นแข่งขันนกพิราบ ...ดื่มเหล้าสม่ำเสมอ มีเพศสัมพันธ์กับเพศชายด้วยกัน และมีเพิ่มเติมในสมัยของประชาชาติในยุคปัจจุบันคือการมีเพศสัมพันธ์ระหว่างผู้หญิงด้วยกัน

มีรายงานว่า แท้จริงในชนกลุ่มลูฏ มีอยู่ 10 ประการที่ทำให้พวกเขาเสียหาย .....
มีรายงานว่า ส่วนหนึ่งที่เป็นการกระทำของกลุ่มชนลูฏ การละเล่น...การแข่งขันนกพิราบ .....

ฮาดิษต่างๆ ที่ห้ามการสมสู่ระหว่างชายกับชาย
1. จากท่านอับดุลเลาะ บินอัมร กล่าวว่า ท่านรอซูลกล่าวว่า “เจ็ดประการที่อัลลอฮ์จะไม่ยอมมองผู้ที่กระทำมันในวันกียามะห์ และไม่ให้เขาได้อยู่ร่วมกับคนทั่วไป แล้วให้เขาอยู่ในขุมนรก – เป็นคนแรกๆ ที่เข้านรก- เว้นแต่เขาได้เตาบัต ใครก็ตามที่เตาบัตสำนึกผิดในการกระทำที่ได้กระทำมา อัลลอฮ์จะรับการเตาบัตของพวกเขา คือ ผู้ที่แต่งงานด้วยมือตัวเอง ผู้ที่กระทำให้และผู้ที่ถูกกระทำ ผู้ที่ต้มเหล้า ผู้ที่ทำร้ายบิดามารดาจนถึงขนาดว่าบิดามารดาต้องขอความช่วยเหลือจากบุคคลอื่น ผู้ที่สร้างความเดือดร้อนให้กับผู้ที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงจนถูกมนุษย์ประณามและสาปแช่ง ผู้ที่แต่งงาน กับสามีของผู้ที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียง”

2. ฮาดิษ อัลชารีฟ ระบุว่า “อัลลอฮ์ไม่มองผู้ชายที่มีเพศสัมพันธ์กับผู้ชายด้วยกัน หรือกับสตรีทางทวารหนัก” รายงานโดยอัตตัรมีซี และอัลนาซาอี และอิบนุฮิบบาน

3.จากท่านญาบีร กล่าวว่า รอซูลกล่าวว่า “สิ่งที่ฉันตระหนกที่สุดว่าจะเกิดกับประชาชาติของฉัน คือ พฤติกรรมของพวกลูฏ”

4. จากอิบนิอับบาส กล่าวว่า รอซูล (ซ.ล.) กล่าวว่า “ถูกสาปแช่งผู้ที่ด่าทอบิดาของตนเอง ถูกสาปแช่งผู้ที่ด่าทอมารดาของตน ถูกสาปแช่งผู้ที่เชือดสัตว์ด้วยชื่ออื่นจากพระนามของพระองค์อัลลอฮ์ ถูกสาปแช่งผู้ที่เลื่อนเขตแดน(ที่ดิน) ถูกสาปแช่งผู้ที่หลอกคนตาบอดให้หลงทาง ถูกสาปแช่งผู้ที่มีพฤติกรรมเหมือนสัตว์ ถูกสาปแช่งผู้ที่ประพฤติเหมือนกับการกระทำของพวกลูฏ)

5. จากอิบนิอับบาส กล่าวว่า รอซูล (ซ.ล.) กล่าวว่า “ห้าประการด้วยห้าประการ พวกเขากล่าวว่า โอ้ท่านรอซูล อะไรคือห้าประการด้วยห้าประการ? รอซูล (ซ.ล.) ตอบว่า ไม่มีกลุ่มชนใดที่ผิดสัญญา เว้นแต่อัลลอฮ์จะให้ศัตรูมีชัยเหนือเขา และไม่มีการตัดสินด้วยสิ่งอื่นที่อัลลอฮ์ประทานมา เว้นแต่อัลลอฮ์จะให้พวกเขาประสบกับความยากจน และไม่มีความชัดเจนในการกระทำความผิดเว้นแต่อัลลอฮ์จะลงโทษพวกเขาด้วยโรคระบาด หมายถึง เสียชีวิตเป็นจำนวนมาก ไม่มีการโกงตาชั่ง เว้นแต่พวกเขาจะไม่ได้ผลผลิตและประสบกับความอดอยาก และไม่มีการไม่ยอมจ่ายซากาตเว้นแต่อัลลอฮ์จะไม่ประทานฝนให้แก่เขา”

6. จากท่านอิบนุอุมัร กล่าวว่า ท่านรอซูล (ซ.ล)หันหน้ามา แล้วกล่าวว่า “โอ ชาวมูฮาญีรีน ห้าประการที่พวกท่านรู้ และฉันขอปกป้องจากอัลลอฮ์ไม่ให้พวกท่านปฎิบัติมัน ความชั่วจะไม่ถูกกระทำอย่างเปิดเผยในหมู่ชนใดอย่างเด็ดขาดจนกระทั่งพวกเขาเปิดเผยมัน เว้นแต่อัลลอฮ์จะให้เกิดโรคระบาดและความหิวโหยที่ไม่เคยเกิดมาก่อนในบรรพบุรุษของพวกเขา และไม่มีการลดหย่อนในการชั่งตวงเว้นแต่พวกเขาจะถูกทนทุกข์ทรมาน และโดยปกครองด้วยผู้มีอำนาจ และไม่มีการละทิ้งการจ่ายซากาต เว้นเสียแต่ว่าพวกเขาจะถูกห้ามจากการได้รับเม็ดฝนจากท้องฟ้า และหากไม่มีฝูงสัตว์อยู่รวมกับพวกเขา ฝนจะไม่ตกเลย และไม่มีการละเลยสัญญาต่ออัลลอฮ์และรอซูล เว้นเสียแต่ว่าอัลลอฮ์จะส่งศัตรูที่ไม่ใช่พวกเดียวกันกับพวกเขา และพวกเขาปล้นสะดมทรัพย์สมบัติบางส่วนของพวกท่านไป และไม่มีการละทิ้งการตัดสินปัญหาใดๆ โดยบรรดาผู้นำของพวกเขาด้วยกีตาบของอัลลอฮ์ เว้นแต่อัลลอฮ์จะให้ความขัดแย้งเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา”

7. ท่านมูญาฮีด (ร.ด) กล่าวว่า “หากมีคนกระทำเหมือนกับการกระทำของกลุ่มลูฏ จะล้างด้วยน้ำทุกหยดที่มีในแผ่นดิน และน้ำทุกหยดที่มีบนท้องฟ้า ก็ไม่สามารถชำระล้างนายิสได้”

8. ท่าน อัล ฮาซัน บิน ซิกวาน กล่าวว่า “พวกท่านอย่าได้นั่งร่วมกับลูกหลานของคนร่ำรวย แท้จริงแล้วพวกเขามีรูปเหมือนกับรูปชาวอุซเราะ พวกเขามีฟิตนะห์มากกว่าสตรีเสียอีก”

9. ท่านซุฟยาน อัล เซารี เข้าห้องน้ำ และมีเด็กชายคนหนึ่งหน้าตาดีเข้าห้องน้ำพร้อมกับท่าน ท่านกล่าวว่า “พวกเจ้าจงนำเด็กคนนี้ออกไปก่อน แท้จริงฉันเห็นพร้อมกับผู้หญิงทุกคนชัยตอนหนึ่งตัว และฉันเห็นพร้อมกับเด็กผู้ชายหน้าตาดีชัยตอนเป็นสิบตัว”

10. มีรายงานว่า เมื่อมีเพศสัมพันธ์ระหว่างชายกับชาย อัรช (ที่ประทับของพระองค์) สั่นคลอน เนื่องจากเกรงกลัวว่าพระองค์จะพิโรธ และแผ่นฟ้าเกือบๆ จะตกบนลงพื้นดิน มาลาอีกะห์จึงจับขอบๆ ของแผ่นฟ้าไว้ และอ่านซูเราะห์ อัลอิคลาส จนจบ และอ่านจนความพิโรธของพระองค์สงบลง

11. ท่านอับดุลเลาะ บิน มูบาร๊อค ได้ประกาศชัดเจนว่า “สำหรับเด็กผู้ชายที่ถูกลวนลามทางเพศ จะไม่จบสิ้น เว้นแต่ต้องประหารชีวิตผู้ที่มีเพศสัมพันธ์กับเขา”
ยังไมหมดน่ะตัวเทอ

นัมรูด บิน กันอาน พระเจ้าที่ถูกตีด้วยรองเท้า 2

การตัดสิน
(พวกเขากล่าวว่า พวกท่านจงนำตัวเขามาท่ามกลางสายตาของประชาชน หวังว่าพวกเขาจะเป็นพยาน) ซูเราะห์ อัล อัมบียา อายะห์ที่ 61 หมายถึงว่า ท่ามกลางบรรดาผู้นำของพวกเขา หวังว่าพวกเขาจะเป็นพยาน และร่วมกันรับฟังคำพูดของอิบรอฮีมและช่วยกันตัดสินใจว่า จะลงโทษอิบรอฮีมอย่างไร ซึ่งการรวมคนครั้งใหญ่นี้ เป็นความต้องการของอิบรอฮีมอยู่แล้ว เนื่องจากท่านจะได้มีโอกาสชี้แจงให้พวกเขาเห็นว่า การกราบไหว้รูปปั้นนั้น เป็นการกระทำที่ไม่มีประโยชน์ เมื่อพวกเขาได้รวมตัวกันและนำตัวอิบรอฮีมมา ดังกุรอ่านระบุว่า (เจ้าเป็นผู้กระทำเช่นนี้กับพระเจ้าของเราหรืออิบรอฮีม เขาตอบว่า พระเจ้าตัวใหญ่นั้นเป็นผู้กระทำต่างหาก) ทั้งนี้มันไม่พอใจที่พวกท่านกราบไหว้รูปปั้นตัวอื่นร่วมกับมันด้วย (พวกท่านจงถามมันดูสิ หากมันพูดได้ )

(ดังนั้น พวกเขาจึงพิจารณาถึงตัวเอง แล้วกล่าวว่า แท้จริงพวกท่านนั้นแหละเป็นผู้อธรรม) ในเมื่อพวกเขาไม่สามารถพูดได้แล้ว ไฉนเลยพวกท่านจึงปล่อยปะละเลย ไม่เฝ้าดูแลรักษามันให้รอดพ้นจากเงื้อมมือผู้กระทำได้

อุซตาซ ซัยยิด กุตุบ กล่าวว่า เสมือนกับว่าคำพูดเยาะเย้ยของอิบรอฮีมครั้งนี้จะสร้างความสั่นคลอนให้พวกเขา และทำให้พวกเขามีความคิดและพิจารณามากขึ้น และเพียงแค่อึดใจเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นพวกเขาก็เข้ารูปเดิม จิตใจของพวกเขาแข็งกระด้างเหมือนเดิม (แล้วพวกเขาก็ก้มศีรษะลง และกล่าวว่า แท้จริงท่านก็ทราบว่ามันพูดไม่ได้)

ดังนั้นอิบรอฮีมจึงถามพวกเขาว่า (เขากล่าวว่า พวกท่านสักการะสิ่งอื่นนอกจากอัลลอฮ์ ทั้งที่ไม่สามารถให้คุณให้โทษแก่พวกเจ้าได้กระนั้นหรือ น่ารังเกียจสำหรับพวกท่าน และสิ่งที่ท่านสักการะอื่นจากอัลลอฮ์ พวกท่านไม่มีสติปัญญาดอกหรือ)

(พวกเขากล่าวว่า จงเผาเขาซะ และจงช่วยเหลือพระเจ้าของพวกท่าน หากพวกท่านจะกระทำเช่นนั้น เรา (อัลลอฮ์) กล่าวว่า ไฟเอ๋ย จงเย็น และทำให้อิบรอฮีมปลอดภัยด้วย) และในซูเราะห์ อัซซอฟาต อายะห์ที่ 97-98 ระบุว่า (พวกเขากล่าวว่า จงสร้างสถานที่แห่งหนึ่ง (เตาเผา) สำหรับเขา แล้วโยนเขาไปในไฟที่ลุกโชน ดังนั้น พวกขาต้องการวางแผนร้ายแก่เขา แต่เราได้ทำให้พวกเขาต่ำต้อย)

พวกเขาไม่สนใจที่จะรับฟังเหตุผล และไม่พิจารณาไตร่ตรองต่อสิ่งที่เกิดขึ้น ถึงแม้การโต้เถียงของพวกเขาหมดสิ้นแล้วซึ่งเหตุผลที่จะสนับสนุนความยิ่งใหญ่ของพวกเขา พวกเขาไม่ได้รับการชี้แนะแนวทางที่ถูกต้อง หัวใจของพวกเขาปิดรับเหตุผลนั้น ในขณะที่ดวงตาของพวกเขาไม่สามารถมองเห็นถึงสัจจธรรมได้

หลังจากนั้น พวกเขาก็จัดการรวบรวมไม้เพื่อนำมาเป็นฟืนสำหรับการเผาอิบรอฮีม พวกเขารวบรวมให้ได้มากที่สุดเท่าที่พวกเขาจะหาได้ แม้กระทั่งสตรีที่ป่วยเป็นไข้ พวกเขาก็ยังบอกให้นางไปหาฟืน โดยพวกเขาบอกว่า นางจะหายจากการเจ็บป่วย หากนางไปหาฟืนมาเผาอิบรอฮีมผู้ซึ่งทำลายพระเจ้าของพวกเรา หลังจากนั้นพวกเขาก็ขุดหลุมขนาดใหญ่ และใส่ฟืนลงไปในหลุมนั้น แล้วจุดไฟกองโต มีเปลวไฟที่ลุกโชนอย่างที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน พวกเขาจับอิบรอฮีมใส่คันธนูยักษ์ คันธนูดังกล่าวชายคนหนึ่งที่ชื่อ “ไฮซัน” เป็นคนสร้างมันขึ้นมา และเขาเป็นคนแรกที่สร้างธนู อัลลอฮ์ลงโทษด้วยการให้แผ่นดินสูบเขาลงไปตราบจนถึงวันกียามะห์

เมื่ออิบรอฮีมถูกจับมัดมือมัดเท้าแล้วนำไปใส่ในธนูยักษ์ และพร้อมที่จะยิงไปให้ตกลงในกองไฟที่ลุกโชนนั้น อิบรอฮีมกล่าวว่า “อัลลอฮ์เป็นผู้ที่พอเพียงสำหรับเราแล้ว และท่านเป็นผู้ที่รับมอบหมายที่ดีเยี่ยม”ดังที่รายงานโดยท่านบุคอรีจากท่านอิบนิอับบาส กล่าวว่า นาบีอิบรอฮีมกล่าวว่า อัลลอฮ์เป็นผู้ที่พอเพียงสำหรับเราแล้ว และท่านเป็นผู้ที่รับมอบหมายที่ดีเยี่ยม” ในขณะที่ท่านกำลังถูกโยนลงไปในกองไฟ และท่านนาบีมูฮัมหมัดก็กล่าวด้วยคำพูดดังกล่าวเมื่อได้ยินกุรอ่านซูเราะห์ อาลอิมรอน อายะห์ที่ 173-174 ความว่า (บรรดาที่ผู้คนได้กล่าวแก่พวกเขาว่า แท้จริงมีผู้คนได้ชุมนุมสำหรับพวกท่าน ดังนั้น พวกท่านจงกลัวพวกเขาเถิด แล้วมันได้เพิ่มการอีมานแก่พวกเขา และพวกเขากล่าวว่า อัลลอฮ์นั้นเป็นผู้ที่พอเพียงแก่เราแล้ว และเป็นผู้รับมอบหมายที่ดีเยี่ยม แล้วพวกเขาได้กลับมา พร้อมด้วยความกรุณาจากอัลลอฮ์ และความโปรดปรานโดยมิได้มีอันตรายใดๆ ประสบแก่พวกเขา...)

อิบนิฮาติม รายงานจากท่านอิบนิอับบาส กล่าวว่า เมื่อพวกเขาได้รวบรวมฟืนสำหรับเผาอิบรอฮีมได้เพียงพอแล้ว และโยนอิบรอฮีมลงในกองไฟ ทำให้คลังที่รองรับน้ำฝนกล่าวว่า เมื่อใดที่ฉันได้รับคำสั่งให้ปล่อยฝนลงไป ฉันก็จะทำ ดังนั้น คำสั่งของอัลลอฮ์รวดเร็วยิ่ง อัลลอฮ์รับสั่งว่า (ไฟเอ๋ย เจ้าจงเย็นและปลอดภัยสำหรับอิบรอฮีม) ไม่มีไฟหลงเหลือในหน้าแผ่นดิน เว้นแต่ดับไปทั้งสิ้น

อิบนิญารีร และอิบนุอาบีฮาติม จากท่าน อัลมันฮาล อิบนิอัมร กล่าวว่า มีคนเล่าเรื่องราวของอิบรอฮีมถูกโยนลงในกองไฟ ซึ่งท่านอยู่ในกองไฟนั้น ไม่ 40 ก็ 50 วัน ท่านกล่าวว่า “ไม่มีกลางวันหรือกลางคืนใดๆ ที่ดีสำหรับฉันเกินกว่าที่ฉันใช้ชีวิตอยู่ในกองไฟนั้น และการใช้ชีวิตของฉันทั้งหมดเหมือนกับการใช้ชีวิตที่อยู่ในกองไฟ”

จากท่านอาบีฮูรัยเราะห์ กล่าวว่า “ประโยคที่ดีที่สุด คือประโยคที่บิดาของอิบรอฮีมพูด ในขณะที่เขาเห็นลูกชายของเขาอยู่ในสถานการดังกล่าว “พระเจ้าที่ดียิ่ง คือพระเจ้าของเจ้า โอ้ อิบรอฮีมเอ๋ย”

การโต้แย้งของอิบรอฮีมและนัมรูด
ท่าน อัซซูดา กล่าวว่า การโต้เถียงครั้งนี้ ระหว่างอิบรอฮีมกับนัมรูด เกิดขึ้นในวันที่ท่านออกจากกองไฟ และในวันนั้นไม่มีการชุมนุม การโต้เถียงจึงเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสอง

อัลลอฮ์ กล่าวในซูเราะห์ อัลบากอเราะห์ อายะห์ที่ 258 ว่า (( เจ้า โอ้มูฮัมหมัด) มิได้มองดูผู้ที่โต้แย้งกับอิบรอฮีมในเรื่องของพระเจ้าดอกหรือ? เนื่องจากอัลลอฮ์ได้ทรงประทานอำนาจแก่เขา ขณะที่อิบรอฮีมกล่าวว่า พระเจ้าของฉันนั้นคือผู้ที่ทรงให้เป็นและให้ตายได้ เขา(นัมรูด)กล่าวว่า ข้าก็ให้เป็นและให้ตายได้ อิบรอฮีมกล่าวว่า แท้จริงอัลลอฮ์นั้นทรงนำดวงอาทิตย์มาจากทิศตะวันออก ท่านจงนำมันมาจากทิศตะวันตกเถิด แล้วผู้ปฎิเสธศรัทธานั้น ก็ได้รับความงงงวย และอัลลอฮ์นั้นจะไม่ทรงประทานแนวทางอันถูกต้องแก่ผู้อธรรมทั้งหลาย)

นัมรูดกล่าวว่า (ข้าก็ให้เป็นและให้ตายได้) หมายถึง เขาจะบอกว่า ฉันก็ทำได้เช่นเดียวกัน ฉันทำให้เป็นและให้ตาย ฉันทำให้เป็นคนที่ฉันต้องการจะฆ่าแต่ฉันไม่ฆ่า สำหรับฉันนั้นคือการทำให้เป็น และฉันก็ฆ่าคนอื่น สำหรับฉันมันก็คือการทำให้ตาย

ท่านอัช เชากานี กล่าวว่า อิบรอฮีมต้องการที่จะบอกนัมรูดว่า แท้จริงอัลลอฮ์คือผู้ทรงประทานความเป็นและความตายในเรือนร่างเดียวกัน แต่สำหรับนัมรูดแล้ว เขาหมายถึงว่า การให้อภัยโทษโดยการไม่ฆ่า ถือว่านั่นคือการให้เป็น และหากในทางกลับกัน เขาฆ่าใครสักคน ก็แสดงว่า นั่นคือการทำให้ตาย นี่คือ คำตอบของคนโง่เขลาที่ไม่สามารถนำมาเป็นหลักฐานในการโต้เถียงกับอิบรอฮีมได้ เนื่องจากความหมายที่แท้จริงแตกต่างจากที่นัมรูดคิด ซึ่งหากท่านอิบรอฮีม กล่าวว่า อัลลอฮ์ผู้ทรงประทานความเป็นและความตายในเรือนร่างเดียวกัน ท่านสามารถทำได้เช่นนั้นหรือไม่? แน่นอนเขาไม่สามารถให้คำตอบได้ และการโต้เถียงคงสิ้นสุดตั้งแต่เริ่มๆ แต่ท่านอิบรอฮีมก็เปลี่ยนเรื่องการโต้เถียงเป็นอย่างอื่น ทั้งนี้เพื่อเป็นหลักฐานให้เขาได้ฉุกคิด และแสดงให้ผู้ที่พิจารณาได้พิจารณาต่อไป

อิบรอฮีม กล่าวในซูเราะห์เดียวกันว่า (แท้จริงอัลลอฮ์นั้นทรงนำดวงอาทิตย์มาจากทิศตะวันออก ท่านจงนำมันมาจากทิศตะวันตกเถิด) เป็นหลักฐานที่ทำให้นัมรูดต้องยอมรับความพ่ายแพ้ ไม่สามารถโต้เถียงต่อไปได้อีก

บทสรุปของผู้หยิ่งยะโส
ได้รายงานโดยท่านอับดุลรอซาก ท่านอิบนุล ญารีร ท่านอิบนุลมุนซีร ท่านอิบนุอาบีฮาติม อาบูอัลเชค ในหนังสือ อัลอุซมะ จากท่านเชคบินอัสลัม กล่าวว่า “ผู้ที่เริ่มๆ กดขี่ข่มเหงบนหน้าแผ่นดินคือ นัมรูด เมื่อฝูงชนของเขาได้ออกไปรับอาหารจากนัมรูด ซึ่งอิบรอฮีมก็ได้ออกไปรับอาหารในครั้งนั้นด้วย เมื่อฝูงชนเดินผ่านหน้านัมรูด เขาจะถามทีละคนว่า “ใครคือพระเจ้าของเจ้า?” ทุกคนก็ตอบว่า “ท่านนั่นแหละคือพระเจ้าของเรา” จนกระทั่งอิบรอฮีมเดินผ่านนัมรูด นัมรูดก็ถามเหมือนกับที่ถามคนอื่นๆว่า ใครคือพระเจ้าของเจ้า?” ท่านอิบรอฮีมจึงตอบว่า “ผู้ซึ่งสร้างความเป็นและความตาย” นัมรูดตอบว่า “ฉันก็ทำให้เป็นและให้ตายได้” ท่านตอบว่า “แท้จริงอัลลอฮ์ให้ดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก ท่านจงทำให้มันขึ้นทางทิศตะวันตกสิ” สร้างความงงงวย และความขุ่นเคืองแก่นัมรูดเป็นอย่างมาก จึงไม่อนุญาตให้อิบรอฮีมรับอาหารไป อิบรอฮีมจึงกลับไปหาครอบครัว ในขณะที่ท่านเดินผ่านกองทรายสีเหลือง แล้วกล่าวกับตัวเองว่า หรือฉันจะเอาสิ่งนี้นำไปฝากครอบครัวของฉัน เขาก็เลยนำทรายใส่ภาชนะกลับไป และวางไว้ก่อนที่จะเข้านอน เมื่อเช้ามาภรรยาของท่านก็เปิดออกดู ก็เจออาหารที่ดีที่สุดซึ่งนางไม่เคยพบเห็นมาก่อน นางเลยจัดแจงอาหารและตระเตรียมสำรับไว้ให้อิบรอฮีม ซึ่งอิบรอฮีมเองก็รู้ดีว่า ท่านไม่ได้นำอาหารอะไรกลับมาให้พวกเขาเลย ท่านจึงถามภรรยาว่า “ท่านเอาอาหารเหล่านี้มาจากไหน” และนางก็ตอบว่า “ก็เป็นอาหารที่ท่านนำกลับมายังไงเล่า” ท่านอิบรอฮีมเลยรู้ว่า อาหารเหล่านี้เป็นสิ่งที่พระองค์ทรงประทานให้ท่าน เขาจึงกล่าวสรรเสริญและขอบคุณพระองค์ หลังจากนั้น อัลลอฮ์ได้ส่งมลาอีกะห์ไปหากษัตรีย์ผู้กดขี่ดังกล่าว เพื่อเชิญชวนให้เขาศรัทธาในพระเจ้า สิ่งที่นัมรูดตอบกลับมาว่า “มีพระเจ้าอื่นนอกจากฉันอีกหรือ?” มลาอีกะห์ก็กลับไป และไปหาเขาอีกเป็นครั้งที่สองและสาม แต่คำตอบที่ได้รับคือเหมือนเดิม เขาปฏิเสธ มาลาอีกะห์ก็กล่าวกับเขาว่า ท่านจงรวบรวมไพร่พลของท่านภายในเวลา 3 วัน นัมรูดจึงรวบรวมกำลังพลของเขา อัลลอฮ์จึงรับสั่งให้มลาอีกะห์เปิดประตูของยุงเข้ามาในขณะที่ดวงอาทิตย์กำลังส่องสว่าง พวกเขามองไม่เห็นแสงอาทิตย์ เนื่องจากฝูงยุงที่มากมายปิดบังแสงอาทิตย์หมด อัลลอฮ์ส่งพวกยุงมาเพื่อทำลายพวกเขา มันเข้าไปกัดกินเนื้อตัวของพวกเขา และดูดกินเลือดพวกเขาจนกระทั่งร่างกายของพวกเขาไม่มีอะไรหลงเหลือนอกจากโครงกระดูก แต่ตัวกษัตริย์ผู้กดขี่ยังไม่โดนฝูงยุงเข้าทำร้าย อัลลอฮ์ได้ส่งยุงเพียงตัวเดียวให้เข้าไปในโพรงจมูกของนัมรูด ทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานอยู่หลายสิบปี ด้วยการตีหัวตัวเองด้วยรองเท้า เนื่องจากความเจ็บปวดที่เขาได้รับจนทนไม่ไหว ในขณะที่ผู้พบเห็นการกระทำของเขาดังกล่าวก็รู้สึกเวทนา ทั้งนี้เนื่องจากเขากดขี่ข่มเหงผู้อื่นเป็นเวลาหลายสิบปี อัลลอฮ์ก็ลงโทษเขาให้ทนทุกข์ทรมานเป็นเวลาเท่ากัน และสุดท้ายอัลลอฮ์ก็ให้มาลาอีกะห์เอาชีวิตเขา ผู้ซึ่งเคยสร้างหอคอยสูงเสียดฟ้า และตั้งใจว่าจะขึ้นไปต่อสู้กับพระเจ้าของอิบรอฮีม

สัจจริงคำกล่าวของพระองค์ (แท้จริงบรรดาผู้ฝ่าฝืนอัลลอฮ์ และรอซูลของพระองค์ ชนเหล่านี้อยู่ในหมู่ผู้อัปยศอดสู) ซูเราะห์ อัลมูญาดาละห์ อายะห์ที่ 20 สำหรับผู้ที่พิเคราะห์พิจารณาถึงหน้าประวัติศาสตร์จะเห็นบทสุดท้ายของผู้หยิ่งยะโส ซึ่งจะเป็นบทเรียนและข้อเตือนใจ และแสดงให้เห็นว่าความยิ่งใหญ่นั้นเป็นกรรมสิทธิ์และสิทธิของพระองค์อัลลอฮ์เท่านั้น ผู้เป็นผู้ปกครองแต่เพียงพระองค์เดียว ดังกุรอ่านซูเราะห์ อัลญาซียะ อายะห์ที่ 36-37 ความว่า (ฉะนั้นมวลการสรรเสริญเป็นของอัลลอฮ์พระเจ้าแห่งชั้นฟ้า และพระเจ้าแห่งแผ่นดิน พระเจ้าแห่งสากลโลก ความยิ่งใหญ่ในชั้นฟ้าทั้งหลาย และในแผ่นดินนี้เป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์เท่านั้น และพระองค์เป็นผู้ทรงอำนาจ ผู้ทรงปรีชาญาณ)

นัมรูด บิน กันอาน พระเจ้าที่ถูกตีด้วยรองเท้า

อัลลอฮ์ กล่าวว่า (ผู้ที่ปฏิเสธไม่มีข้อโต้แย้ง และอัลลอฮ์จะไม่ชี้แนะกลุ่มชนที่อธรรม)

ท่านอับดุลรอซัก และอิบนุญาบีร และอิบนุลมุนซีร อิบนุอาบีฮาติม อาบุชชิค ได้รายงานจากเซด บินอัสลัมว่า “ผู้ที่ริเริ่มปฏิเสธศรัทธาบนหน้าแผ่นดิน คือ นัมรูด”

ท่านมูญาฮิดและอุลามาอฺคนอื่นๆ ได้กล่าวว่า กษัตรีย์องค์หนึ่งซึ่งปกครองโลก จากทั้งหมด 4 องค์ ซึ่ง 2 องค์เป็นผู้มีอีหม่าน คือนาบีสุไลมาน และซุลก้อรนัยน ส่วน 2 องค์ที่เป็นกาเฟร คือนัมรูด และมุคตานัสซ๊อร อุลามะตัฟซีร กล่าวว่า กษัตรีย์องค์นี้มีชื่อว่า นัมรูด บิน กันอาน บินกูซ บินซาม บินนูห์ ปกครองเมืองบาบิล

ผู้หยิ่งยโสคนนี้ ปกครองประชาชนด้วยกฎเหล็กและไฟ เขาบูชารูปเจว็ด และบังคับให้ประชาชนกราบไหว้เขา โดยยกตัวเองเป็นพระเจ้า

คืนหนึ่งขณะที่นัมรูดกำลังนอนหลับ เขาฝันเห็นดาวดวงหนึ่งลอยเด่นขึ้นไปบนท้องฟ้า ดาวดวงนั้นมีแสงจรัสจ้า แสงของมันสามารถบดบังแสงของดวงอาทิตย์ได้อย่างสิ้นเชิง จนไม่สามารถมองเห็นแสงอาทิตย์อีกเลย เขาตื่นตระหนกจากความฝันดังกล่าวเป็นอย่างยิ่ง เขาจึงให้โหรหลวงอธิบายความฝันของเขา พวกโหรหลวงกล่าวว่า จะมีเด็กคนหนึ่งเกิดในทิศเดียวกับท่าน จะมาทำลายท่าน เมื่อได้ยินดังนั้น นัมรูดจึงรับสั่งให้สังหารเด็กชายที่เกิดในปีนั้น ในทิศเดียวกับเขา

มารดาของท่านนาบีอิบรอฮีมตั้งท้อง และเมื่อถึงกำหนดคลอด นางรู้สึกเจ็บท้อง นางจึงวิ่งหนีและคลอดนาบีอิบรอฮีมในแม่น้ำที่แห้งขอด และสามีของนางได้นำนาบีอิบรอฮีมไปซ่อนไว้ในห้องใต้ดิน และให้น้ำให้อาหารทีละน้อย มารดาของท่านเลี้ยงดูท่านอย่างเร่งรีบ จนท่านนาบีมีอายุ 1 ขวบ แต่ท่านตัวใหญ่และดูเหมือนเด็กอายุ 3 ขวบ เมื่อมารดานำตัวท่านออกจากที่ซ่อน คนทั้งหลายที่พบเห็น ก็คิดว่าท่านนาบีมีอายุหลายปีแล้ว ท่านจึงปลอดภัยจากการถูกตามล่า

หนังสือตัฟซีรกุรตุบี กล่าวว่า อิบรอฮีมได้ถามแม่ว่า ใครคือผู้เลี้ยงดูฉัน มารดาของท่านตอบว่า ฉันเองเป็นผู้เลี้ยงดูเจ้า แล้วใครกันเล่าที่เป็นผู้เลี้ยงดูท่าน? นางตอบว่า ก็บิดาของเจ้าเป็นผู้เลี้ยงดูแม่ แล้วใครกันเล่าที่เป็นผู้เลี้ยงดูพ่อ? นางตอบว่า นัมรูด แล้วใครคือผู้เลี้ยงดูนัมรูดละ? นางประสานมือด้วยความฉงน และมั่นใจว่า อิบรอฮีมคือคนที่จะเขย่าบัลลังก์ของนัมรูด ตั้งแต่บัดนั้นมา

อัลกุรอ่านได้ระบุว่าอิบรอฮีม คือผู้ได้รับทางนำตั้งแต่ยังเยาว์วัย ดังความหมายของกุรอ่านในซูเราะห์ อัลอัมบียาอ์ อายะห์ที่ 51 ว่า (แท้จริงเราได้ประทานทางนำให้กับอิบรอฮีม ก่อนที่จะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรอซูล และเรารู้เป็นอย่างดี)

ท่านเชากานี กล่าวว่า อัลฟัรรออฺ กล่าวว่า ความหมายของคำว่า “เราได้ประทานทางนำให้กับอิบรอฮีม ก่อนที่จะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรอซูล” หมายถึง เราได้ให้เขาพิจารณาเห็น และยึดเป็นแนวทาง

อิบรอฮีมเริ่มเผชิญหน้ากับกลุ่มชนของท่าน ด้วยการนำความจริง และชี้แจงให้พวกเขาเห็นว่า ไม่มีพระเจ้าที่สมควรแก่การกราบไหว้อื่นใดนอกจากพระองค์ ไม่มีการปฏิเสธและการตั้งภาคีกับพระองค์ ซึ่งอัลกุรอ่านได้ระบุไว้ ดังนี้

1. การโต้เถียงของอิบรอฮีมกับบิดาของท่าน
อัลลอฮ์กล่าวว่า (เมื่อเขาพูดกับบิดาของเขาว่า โอ้บิดาของฉัน ทำไมท่านจึงกราบไหว้สิ่งซึ่งไม่สามารถได้ยิน ไม่สามารถมองเห็น และไม่สามารถทำประโยชน์อะไรให้ท่านได้ โอ้บิดาของฉันแท้จริงอัลลอฮ์ได้ประทานความรู้แก่ฉันในสิ่งที่ท่านไม่รู้ ดังนั้นท่านจงเชื่อฉัน ฉันจะนำท่านสู่หนทางที่ถูกต้อง โอ้บิดาของฉัน อย่ากราบไหว้ชัยตอน แท้จริงชัยตอนคือผู้ที่ฝ่าฝืนคำสั่งของอัลลอฮ์ โอ้บิดาของฉัน แท้จริงฉันเกรงกลัวว่า ท่านจะได้รับการลงโทษจากพระองค์ ดังนั้นท่านจะอยู่ร่วมกับชัยตอน บิดาของท่านกล่าวว่า เจ้าปฏิเสธพระเจ้าของฉันหรือ โอ้อิบรอฮีม หากเจ้าไม่หยุด ฉันจะขว้างเจ้าด้วยก้อนหิน ดังนั้นจงหลีกห่างจากฉันอย่างปลอดภัย (ก่อนที่ฉันจะลงโทษเจ้า) อิบรอฮีมกล่าวว่า ความสันติสุขเกิดแด่ท่าน ฉันจะขออภัยโทษจากพระเจ้าให้แก่ท่าน แท้จริงท่านเป็นผู้ทรงเมตตายิ่ง และฉันจะปลีกตัวออกห่างจากพวกท่าน และสิ่งที่พวกท่านกราบไหว้อื่นจากพระองค์ และฉันจะขอพรจากพระเจ้า และฉันหวังว่าการขอพรของฉันจะไม่เป็นการตั้งภาคีกับพระองค์) ซูเราะห์ มัรยัม อายะห์ที่ 41-48

2. การโต้เถียงระหว่างอิบรอฮีมกับกลุ่มชนของเขา
(และแน่นอนเราได้ให้ความเฉลียวฉลาดแก่อิบรอฮีมแต่ครั้งก่อน (ก่อนที่จะได้รับการแต่งตั้ง) โดยที่เรารู้จักเขาดี ขณะที่เขากล่าวแก่บิดาของเขาและกลุ่มชนของเขาว่า รูปปั้นอะไรกันนี่ที่พวกท่านเฝ้าบูชากัน พวกเขากล่าวว่า บรรพบุรุษของเราสักการะมันมาก่อน เขากล่าวว่า แท้จริงพวกท่านและบรรพบุรุษของพวกท่านอยู่ในการหลงผิดอย่างชัดเจน พวกเขากล่าวว่า ท่านได้ความจริงมาเสนอแก่เราหรือท่านเป็นเพียงพวกล้อเล่น เขากล่าวว่า แต่แท้จริงพระเจ้าที่แท้จริงของพวกท่านคือ พระเจ้าผู้ทรงเนรมิตชั้นฟ้าและแผ่นดิน และฉันก็เป็นผู้หนึ่งในหมู่ผู้ที่เป็นพยานต่อเหตุการณ์นี้ และขอสาบานด้วยพระนามของอัลลอฮ์ แท้จริงฉันวางแผนต่อต้านรูปปั้นทั้งหลายของพวกท่าน หลังจากพวกท่านผินหลังกลับออกไป ดังนั้น เขาได้ทำลายมัน เหลือไว้เพียงรูปปั้นตัวใหญ่ หวังว่าพวกเขาจะกลับไปจะได้กลับไปสอบถามมัน พวกเขากล่าวว่า ใครกระทำเช่นนี้กับพระเจ้าของเรา แท้จริงเขาผู้นั้นเป็นผู้อธรรม เขากล่าวว่าเราได้ยินเด็กหนุ่มคนหนึ่งกล่าวตำหนิรูปปั้นเหล่านี้ เขามีชื่อว่า อิบรอฮีม พวกเขากล่าวว่า จงนำตัวเขามา ท่ามกลางสายตาของประชาชน เผื่อพวกเขาจะได้เป็นพยาน พวกเขากล่าวว่า เจ้าเป็นผู้กระทำเช่นนี้กับพระเจ้าของเราหรืออิบรอฮีม เขาตอบว่า พระเจ้าตัวใหญ่นั้น เป็นผู้กระทำต่างหาก พวกท่านจงถามมันดูสิ หากมันพูดได้ ดังนั้น พวกเขาจึงพิจารณาถึงตัวเอง แล้วกล่าวว่า แท้จริงพวกท่านนั้นแหละเป็นผู้อธรรม แล้วพวกเขาก็ก้มศีรษะลง และกล่าวว่า แท้จริงท่านก็ทราบว่ามันพูดไม่ได้ เขากล่าวว่า พวกท่านสักการะสิ่งอื่นนอกจากอัลลอฮ์ ทั้งที่ไม่สามารถให้คุณให้โทษแก่พวกเจ้าได้กระนั้นหรือ น่ารังเกียจสำหรับพวกท่าน และสิ่งที่ท่านสักการะอื่นจากอัลลอฮ์ พวกท่านไม่มีสติปัญญาดอกหรือ พวกเขากล่าวว่า จงเผาเขาซะ และจงช่วยเหลือพระเจ้าของพวกท่าน หากพวกท่านจะกระทำเช่นนั้น เรา (อัลลอฮ์) กล่าวว่า ไฟเอ๋ย จงเย็น และทำให้อิบรอฮีมปลอดภัยด้วย และพวกเขาต้องการทำลายอิบรอฮีม (เขา) แต่เราได้ทำให้พวกเขาประสบกับความสูญเสียยิ่งกว่า) ซูเราะห์อัลอัมบียาอ์ อายะห์ที่ 51-70

พวกเขาจะมีวันเฉลิมฉลองที่พวกเขาจะต้องเข้าร่วมในทุกๆ ปี บิดาของท่านนาบีอิบรอฮีม ก็ชักชวนให้ท่านอิบรอฮีมไปร่วมงานดังกล่าวด้วย ท่านนาบีตอบว่า ฉันไม่สบาย ทั้งนี้เนื่องจากท่านต้องการให้บิดาได้ออกไปร่วมเฉลิมฉลองกับกลุ่มชนของพวกเขา ซึ่งจะมีเพียงท่านนาบีเพียงคนเดียวที่ไม่ได้เข้าร่วมงานดังกล่าว และเปิดโอกาสให้ท่านได้ไปทำลายรูปปั้นในขณะที่พวกเขาไม่อยู่ เมื่อพวกเขาออกไปร่วมงานเฉลิมฉลอง ท่านนาบีอิบรอฮีมก็ดำเนินการตามแผนการของท่านที่วางไว้ เมื่อท่านออกไปเห็นรูปปั้น ท่านก็พบว่าเป็นบริเวณที่มีเนื้อที่กว้างขวางใหญ่โต มีรูปปั้นน้อยใหญ่วางเรียงรายกันอยู่ มีอาหารที่พวกเขานำมาสักการบูชาวางไว้ข้างหน้ารูปปั้นต่างๆ เหล่านั้น ท่านถามรูปปั้นเหล่านั้นเพื่อเยาะเย้ยว่า “พวกเจ้ากินไม่ได้หรือ? แล้วทำไมพวกเจ้าถึงไม่พูด? ท่านจึงทุบตีทำลายพวกมันอย่างรุนแรง” ทั้งนี้เนื่องจากท่านเป็นคนแข็งแรง รูปปั้นเหล่านั้นจึงพังทลาย ดังคำกล่าวของอัลลอฮ์ (ดังนั้นเขาทำให้พวกมันพินาศ ยกเว้นตัวใหญ่ของพวกมัน หวังว่าพวกเขาจะได้กลับไปสอบถามมัน) ท่านนาบีอิบรอฮีมนำขวานที่ใช้ตีรูปปั้นเหล่านั้นไปวางไว้ในมือของรูปปั้นตัวใหญ่ที่เหลือ ซึ่งท่านต้องการที่จะแสดงให้เห็นว่า รูปปั้นตัวใหญ่ไม่พอใจที่มีคนมาสักการะรูปปั้นตัวอื่นๆ พร้อมกับตัวมันเอง มันจึงทำลายรูปปั้นอื่นๆ ทั้งหมด เมื่อพวกเขากลับจากงานฉลอง พวกเขาต้องตกตะลึงเมื่อเห็นพระเจ้าของพวกเขาถูกทำลาย (พวกเขากล่าวว่า ใครกระทำเช่นนี้กับพระเจ้าของเรา แท้จริงเขาผู้นั้นเป็นผู้อธรรม) ซึ่งนี่เป็นเหตุผลอันชัดเจนสำหรับพวกเขา ซึ่งหากพระเจ้าเหล่านั้นของพวกเขามีสติปัญญาและความยิ่งใหญ่จริงๆ พวกมันก็สามารถที่จะปกป้องตัวเองจากการทำร้ายของผู้อื่นได้ (เขากล่าวว่าเราได้ยินเด็กหนุ่มคนหนึ่งกล่าวตำหนิรูปปั้นเหล่านี้ เขามีชื่อว่า อิบรอฮีม) พวกเขาหมายถึงนาบีอิบรอฮีมคือผู้ทำลายรูปปั้นเหล่านั้น
ยังมีต่อ ตอนสอง

กอรูน ผู้บูชาเงินตรา

จากท่านอิบนิมัสมูด (ร.ด.) กล่าวว่า ท่านรอซูลุลลอฮ์ (ซ.ล.) กล่าวว่า “แท้จริงดีนาร และดีรฮัม (ทองและเงิน) คือ 2 อย่างที่ทำลายผู้คนในสมัยก่อนจากพวกท่าน และ 2 อย่างนี้ คือสิ่งที่จะทำลายพวกท่าน” ฮาดิษซอเฮียะห์

จากท่านกาอับ บิน อียาด (ร.ด) กล่าวว่า ท่านรอซูลุลลอฮ์ (ซ.ล) กล่าวว่า “สำหรับทุกๆ ประชาชาติแล้ว ย่อมมีฟิตนะห์(ตัวทำลาย) และแท้จริงฟิตนะห์สำหรับประชาชาติของฉันคือทรัพย์สมบัติ” ซอเฮียะห์

จากท่านฮากีม บิน คอซามกล่าวว่า ท่านรอซูลลุลลอฮ์ (ซ.ล) กล่าวว่า “แท้จริงสำหรับทรัพย์สมบัติคือพืชพันธ์ที่หอมหวาน ผู้ใดหามันได้อย่างถูกต้องเขาก็จะได้รับบารอกัต (ความเพิ่มพูน) ในทรัพย์สมบัตินั้น และผู้ใดที่หามันได้มาเพื่อเป็นเกียรติแก่ตัวเอง เขาจะไม่ได้รับบารอกัตเลยในทรัพย์สมบัตินั้น และเขาจะเหมือนผู้ที่รับประทานแต่ไม่มีวันอิ่ม และมือบนดียิ่งกว่ามือล่าง” ซอเฮียะห

ท่านอุมัร อิบนิ อัลคอตตอบ กล่าวว่า “พวกท่านจงระมัดระวังทรัพย์สมบัติ เพราะแท้จริงแล้ว มันมีอันตรายเหมือนกับเหล้า”

จากฮาดิษและคำพูดของท่านอุมัรเป็นสัจจริง ผู้คนที่มีสมบัติมากมายจำนวนเท่าไรแล้วที่กลายเป็นคนยากจน หัวใจของผู้คนจำนวนเท่าไรแล้วที่หวั่นไหวหลังจากที่เขาเป็นคนมุ่งมั่นต่อศรัทธา และหัวใจของผู้คนจำนวนเท่าไรแล้วที่ตัดขาดจากอัลลอฮ์หลังจากที่เขาได้รับทรัพย์มา และผู้คนจำนวนเท่าไรแล้วที่ตกจากศาสนาในขณะที่ก่อนหน้านั้นเขาเป็นผู้ที่ศรัทธาอย่างมั่นคง ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเนื่องจากสาเหตุเดียวคือทรัพย์สมบัติ

อัลลอฮ์กล่าวว่า (แท้จริงกอรูนมาจากพวกพ้องของมูซา เขาได้กดขี่ต่อพวกเขา) อัลกีซ็อซ อายะห์ที่ 76 ซึ่งท่านอิบนุอับบาสกล่าวว่า กอรูนเป็นลูกของลุงนะบีมูซา

ท่านกอตาดะห์ กล่าวว่า “กอรูนถูกขนานนามว่า อัลมูเนาวัร (ผู้ซึ่งส่องแสง) เนื่องจากเขามีเสียงที่ไพเราะในขณะที่อ่านคัมภีร์เตารอต แต่ศัตรูของอัลลอฮ์คนนี้ได้กลายเป็นผู้กลับกลอกเหมือนกับที่ อัซซามีรี เคยกลับกลอก ความเย่อหยิ่งของเขาทำลายเขา เนื่องจากเขาภูมิใจในทรัพย์สมบัติของเขาที่มีมากมาย”

คำกล่าวของอัลลอฮ์ ความว่า (และเราได้ประทานทรัพย์สมบัติมากมายแก่เขา จนกระทั่งลูกกุญแจทั้งหลายของมันนั้น เมื่อคนแข็งแรงกลุ่มหนึ่งยกแบกด้วยความยากลำบาก) อัลกีซ็อซ อายะห์ดียวกัน 76

ท่านอิบนิกาซีร กล่าวว่า “กุญแจต่างๆ ที่เขามี กลุ่มคนที่แข็งแรงมากยกแบกด้วยความลำบาก ซึ่งมีรายงานว่า กุญแจเหล่านั้นทำมาจากหนังสัตว์ โดยใช้ลาถึง 70 ตัว เพื่อแบกกุญแจทั้งหมด อัลลอฮ์คือผู้รู้ยิ่ง” และจากท่านอิบนิอับบาส กล่าวว่า “คลังของเขานั้น จะใช้คนผู้ชายที่แข็งแรงถึง 40 คน จึงจะยกได้”

ผู้ซอและห์ได้ตักเตือนกอรูน 5 ประการ คือ
1. (อย่าได้หยิ่งผยอง เพราะแท้จริงอัลลอฮ์ไม่ทรงโปรดบรรดาผู้หยิ่งผยอง) หมายถึงว่า อย่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือยในสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงประทาน และโอ้อวดกับผู้อื่นในสิ่งที่ท่านมี และการสนุกสนานถูกห้ามมิให้กระทำ ดังที่มูญาฮิดได้กล่าวว่า “อัลอัชรุ อัลบาตัร” หมายถึง สิ่งซึ่งชักนำให้เจ้าของมันตกอยู่ในการกระทำที่พระองค์ทรงพิโรธ และลืมการซิกริลลอฮ์ (การระลึกถึงพระผู้เป็นเจ้า) และการชุกริลลาฮ์ (การขอบคุณพระเจ้า)

2. (และจงแสวงหาสิ่งที่อัลลอฮ์ได้ประทานแก่เจ้าเพื่อปรโลก) หมายถึง จงใช้ทรัพย์สมบัติของท่านไปในหนทางที่เป็นการตออัด (ปฏิบัติตาม) ต่อพระผู้เป็นเจ้า เพื่อท่านจะได้รับผลบุญอันยิ่งใหญ่ในอาคีเราะห์

3. (และอย่าลืมส่วนของเจ้าในโลกนี้) หมายถึง ให้ใช้จ่ายในโลกดุนยานี้ ในสิ่งที่อัลลอฮ์ทรงอนุญาต จากเรื่องอาหารการกิน เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม ที่อยู่อาศัย การแต่งงาน ทั้งนี้สำหรับพระเจ้าของท่านคือส่วนหนึ่งจากสมบัติของท่าน และสำหรับท่านอีกส่วนหนึ่ง และสำหรับลูกเมียของท่านก็อีกส่วนหนึ่ง และสำหรับคนยากจนรอบข้างเรือนเคียงของท่านก็อีกส่วนหนึ่ง ซึ่งทุกๆ คน ก็ต้องมีส่วนที่สมควรได้รับ จงแบ่งสันสิทธิที่เขาสมควรได้รับ ให้กับทุกๆ คนที่มีสิทธิ์

4. (และจงทำความดี เสมือนกับที่อัลลอฮ์ได้ทรงทำความดีแก่เจ้า) คือ จงทำความดีด้วยทรัพย์สมบัติของท่านต่อผู้ร่วมโลก ดังที่อัลลอฮ์ได้ทรงทำดีแก่เจ้า

5. (และอย่าแสวงหาความเสียหายในแผ่นดิน) คือ อย่าทำเลวกับพวกเขา และอย่าทำร้ายพวกเขา เพราะการกระทำที่ขัดต่อคำสั่งของพระองค์ พระองค์จะทรงลงโทษท่าน และยึดคืนในสิ่งที่เคยประทานให้ท่าน

กอรูนไม่รับฟังการตักเตือนนี้ เขาตระหนี่ขี้เหนียว หยิ่งยโสโอหัง ลืมบุญคุณของพระผู้เป็นเจ้าผู้ประทานทรัพย์สมบัติเหล่านี้มาให้เขา และกล่าวดังกุรอ่านระบุไว้ว่า (เขา (กอรูน) กล่าวว่า ฉันได้รับมันเพราะความรู้ของฉัน)

ท่านกอตาดะ ท่านมุกอติล และท่านอัลกัลบี กล่าวว่า “กอรูนเป็นคนที่อ่านคัมภีร์เตารอตมากที่สุดในบรรดาวงศ์วานอิสราอีล เขาเลยกล่าวว่า ฉันหาสมบัติเหล่านี้มาได้เนื่องจากความรู้ที่มากมายของฉัน”

ท่านอีหม่ามอับดุลเราะมาน บิน เซด บิน อัสลัม กล่าวว่า “หากอัลลอฮ์ไม่ทรงพอพระทัยต่อฉัน และไม่รู้ในความดีของฉัน แน่นอนท่านจะไม่ทรงประทานทรัพย์สมบัติที่มากมายนี้ให้แก่ฉัน นี่คือ คำกล่าวของผู้ที่ขาดความรู้”

อัลลอฮ์ตอบต่อกอรูนว่า (ก็เขา (กอรูน) ไม่รู้ดอกหรือว่าแน่นอน อัลลอฮ์ได้ทรงทำลายผู้ที่มีพลังยิ่งกว่า และมีพรรคพวกมากกว่า ก่อนหน้าเขาในศตวรรษก่อนๆ และบรรดาผู้กระทำความผิดจะไม่ถูกสอบถามเกี่ยวกับความผิดต่างๆ ของพวกเขาดอกหรือ ดังนั้น เขาได้ออกไปหาพวกพ้องของเขาด้วยเครื่องประดับอย่างโอ่อ่าของเขา บรรดาผู้ปรารถนาชีวิตแห่งโลกนี้ กล่าวว่า โอ้ หากเราได้มีเช่นที่กอรูนได้ถูกประทานมา แท้จริงเขาเป็นผู้มีโชควาสนายิ่งใหญ่จริงๆ) อัลกีซ็อซ อายะห์ที่ 78-79 แต่ผู้ที่มีความรู้ที่มีผลประโยชน์ คือ ผู้ซึ่งมองถึงรากลึกของดุนยาว่าจะสูญเสีย แต่สายตาของมนุษย์ส่วนใหญ่มองถึงภายนอกของดุนยา ซึ่งพวกเขากล่าว ดังคำกล่าวของพระองค์ ความว่า (บรรดาผู้ที่ได้รับความรู้ กล่าวว่า ความวิบัติแด่พวกท่าน ผลบุญแห่งอัลลอฮ์นั้นดีกว่าแก่ผู้ศรัทธาและกระทำความดี และไม่มีผู้ใดได้รับมันนอกจากบรรดาผู้อดทนเท่านั้น) อัลกีซ็อซ อายะห์ที่ 80


บทสรุปของเรื่องนี้
อัลลอฮ์กล่าวว่า (ดังนั้น เราจึงให้ธรณีสูบเขา และเคหะสถานของเขา สำหรับเขาไม่มีผู้ใดจะช่วยเหลือเขาได้นอกจากอัลลอฮ์ และเขาก็มิใช่เป็นผู้ช่วยเหลือตนเองได้) ซูเราะห์อัลกอซ็อซ อายะห์ที่ 81 ซึ่งหมายถึงว่า ทรัพย์สมบัติของเขา และพรรคพวกของเขา และข้าทาสบริพารของเขา ทั้งหมดนี้ไม่สามารถช่วยเหลืออะไรแก่เขาได้ ไม่สามารถปกป้องจากการลงโทษของอัลลอฮ์ได้ ไม่ว่าตัวเขาเองจะช่วยคนอื่นหรือคนอื่นจะช่วยเหลือเขาก็ไม่สามารถกระทำได้

เมื่อบุคคลที่กำลังมองหาดุนยาเห็นต่อเหตุการณ์ที่ประสบกับกอรูน พวกเขากลับไปพิจารณาตัวเอง และเสียใจในสิ่งที่พวกเขาเคยคิด อัลลอฮ์กล่าวว่า (และบรรดาผู้ที่อยากมีฐานะเยี่ยงเขาเมื่อวานนี้ จะกล่าวในวันพรุ่งนี้ว่า พึงทราบเถิด เป็นที่แน่นอนว่าอัลลอฮ์นั้นทรงให้กว้างขวางและทรงให้คับแคบซึ่งเครื่องยังชีพ แก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์จากปวงบ่าวของพระองค์ หากมิใช่อัลลอฮ์ทรงโปรดปรานแก่เรา แน่นอนพระองค์ก็จะทรงให้ (ธรณี) สูบเราลงไป พึงทราบเถิด แท้จริงบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาจะไม่ประสบชัยชนะ) อัลกอซ็อซ อายะห์ที่ 82 เมื่อพวกเขาเห็นแผ่นดินสูบกอรูนและพวกของเขาลงไป พวกเขากล่าวว่า “อัลลอฮ์จะทรงประทานริสกีแก่ผู้ที่ท่านทรงประสงค์จากบ่าวของพระองค์ตามความเหมาะสมแก่เขา ไม่ใช่เพราะต้องการให้บ่าวของพระองค์ทรงยกย่องพระองค์ เพราะอัลลอฮ์นั้นไม่ได้ต้องการคำสรรเสริญจากมนุษย์ และในทางกลับกันอัลลอฮ์จะให้ริสกีแต่เพียงนิดน้อยแก่บ่าวที่พระองค์ทรงประสงค์ไม่ใช่เพราะจะกลั่นแกล้งบ่าวของพระองค์ แต่เพราะหิกมะห์ และปลดปล่อยบ่าวจากบาลาและความชั่ว ซึ่งหากเขามีทรัพย์สมบัติมากอาจตกไปแนวทางที่หลงผิด”

หลังจากนั้นกุรอ่านก็จะกล่าวถึงแนวทางที่ถูกต้อง และผลตอบแทนในสวนสวรรค์สำหรับผู้ที่ไม่หลงผิด ดังซูเราะห์อัลกอซ็อซ อายะห์ที่ 83 ความว่า (นั่นคือที่พำนักแห่งปรโลก เราได้เตรียมมันไว้สำหรับบรรดาผู้ที่ไม่ปรารถนาหยิ่งผยองในแผ่นดิน และไม่ก่อการเสียหาย และบั้นปลายย่อมเป็นของบรรดาผู้ยำเกรง)

จากเรื่องราวที่ผ่านมา จำเป็นสำหรับบ่าวของพระองค์ต้องยอมรับในริสกี อย่าละโมบที่มีสมบัติอันมากมาย แท้จริงทรัพย์สมบัตินั้นวันนึงมันต้องหมดไป และจำเป็นสำหรับบ่าวของพระองค์ต้องพอใจในทุกๆ สถานการณ์ที่ประสบ ในฮาดิษ อัชชารีฟ กล่าวว่า “แท้จริงอัลลอฮ์กำลังทดสอบบ่าวของพระองค์ในสิ่งที่ท่านทรงประทานให้ หากเขาพึงพอใจในริสกีที่เขาได้รับ อัลลอฮ์จะให้บารอกะห์ (เพิ่มพูน) ในริสกีนั้นแก่เขา แต่หากเขาไม่พอใจ อัลลอฮ์ก็จะไม่ให้ความบารอกะห์ แก่เขาในริสกีนั้น และริสกีจะไม่ถูกเพิ่มเกินกว่าสิ่งที่พระองค์ทรงกำหนด”

ฟิรเอาน์ พระเจ้าผู้จมน้ำตาย

นี่คืออีกตัวอย่างหนึ่งของผู้ที่หยิ่งยโส กดขี่ข่มเหงบ่าวของพระองค์ และตั้งตนเองเป็นพระเจ้า

ฟิรเอาน์ เป็นกษัตรย์ปกครองประเทศอียิปต์ มีความหยิ่งผยองจนถึงขนาดบังคับให้ฝูงชนเคารพสักการะตัวเอง นอกเหนือจากอัลลอฮ์ ดังกุรอ่านระบุในซูเราะห์ อัลนาซีอาด อายะห์ที่ 23-24 ความว่า (23.แล้วเขาก็ได้เรียกชุมนุมแล้วประกาศออกไป 24. แล้วกล่าวว่าฉันคือพระเจ้าสูงสุดของพวกท่าน)

อีหม่ามอัซซูดี จากอิบนิอับบาส และซอฮาบะห์คนอื่นๆ กล่าวว่า “แท้จริงฟิรเอาน์ได้นอนหลับ และฝันว่า มีไฟดวงหนึ่งลอยมาจากบัยตุลมักดิส (เยรูซาเล็ม) และมาส่องสว่างในประเทศอียิปต์ และเผาทำลายประเทศอียิปต์ รวมทั้งเผาทำลายชาวกิบฏี ซึ่งเหลือไว้แต่เพียงวงศ์วานของอิสรออีลเท่านั้น เมื่อเขาตื่นขึ้นมา ก็เรียกโหรหลวงมาทำนายฝัน ซึ่งพวกเขาบอกกับฟิรเอาน์ว่า จะมีเด็กชายที่มีเชื้อชาติวงศ์วานของอิสราอีลมาเกิด และท้าทายอำนาจของท่าน และในที่สุดจะมีชัยเหนือท่าน ขับไล่ท่านและประชาชนของท่านให้ออกไปจากแผ่นดินของท่าน พร้อมทั้งนำศาสนาใหม่มาแทนที่ท่าน และขณะนี้ถึงเวลาที่เขาจะมาเกิดแล้ว”

ฟิรเอาน์ได้รับฟังดังนั้น จึงเรียกบรรดาหมอตำแยเข้าเฝ้า และรับสั่งแก่พวกหมอว่า หากมีหญิงใดที่ตั้งท้องหรือกำลังจะคลอดลูก โดยที่พวกท่านเป็นผู้ทำคลอด หากคลอดเป็นเด็กชายให้ฆ่าทิ้ง ในหนังสือกุรตุบี และ อัลกาชาฟ กล่าวว่า ฟิรเอาน์ได้ฆ่าชีวิตเด็กผู้ชายเพราะการนี้ถึง 9,000 คนสำหรับการค้นหามูซา

และในขณะเดียวกันมารดาของมูซาก็เป็นผู้หนึ่งที่กำลังตั้งท้อง

อิบนิกาซีร กล่าวว่า “การตั้งท้องของนางไม่ได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน เมื่อถึงเวลาที่นางเจ็บครรภ์จะคลอด หมอตำแยคนหนึ่งที่อาศัยอยู่ใกล้ๆ กับนาง ซึ่งนางก็เป็นผู้หนึ่งที่หมอตำแยคนนี้รักมาก หมอตำแยคนนี้จึงเป็นผู้ทำคลอดให้นาง หมอตำแยเห็นใบหน้าของมูซาส่งแสงจรัสจ้า นางจึงบอกกับมารดาของมูซาว่า “จงดูแลรักษามูซาให้ห่างไกลจากคนของฟิรเอาน์”

อัลลอฮ์ประทานความน่ารักน่าเอ็นดูแก่มูซา สร้างความประทับใจแก่ผู้พบเห็นเป็นอย่างยิ่ง ดังกุรอ่านซูเราะห์ ตอฮา อายะห์ที่ 39 ความว่า (แล้วข้าก็ได้ให้ความรักจากข้าแก่เจ้า เพื่อเจ้าจะได้รับการเลี้ยงดูภายใต้สายตาของข้า)

อัลลอฮ์ได้ประทานวะฮ์ยูแก่มารดาของมูซาในความฝันของนาง ดังซูเราะ อัล กีซ็อซ อายะห์ที่ 7 ความว่า (และเราได้ดลใจแก่มารดาของมูซา จงให้นมแก่เขา เมื่อเจ้ากลัวแทนเขาก็จงโยนเขาลงไปในแม่น้ำ และเจ้าอย่าได้กลัวและอย่าได้เศร้าโศก แท้จริงเราจะให้เขากลับไปหาเจ้า และเราจะทำให้เขาเป็นหนึ่งในบรรดารอซูล)

อันที่จริงบ้านของนางยื่นลงไปในแม่น้ำไนล์ นางจึงสร้างกล่องขึ้นมาใบหนึ่งที่ไม่จมน้ำ เพื่อใส่มูซาในกล่องนั้น แล้วปล่อยกล่องนั้นลงไปในแม่น้ำ และใช้เชือกผูกกล่องนั้นไว้ ผูกปลายเชือกอีกด้านหนึ่งไว้กับต้นไม้ เมื่อนางต้องการจะให้นมลูกก็จะดึงเชือกเข้ามา เมื่อให้นมเสร็จก็ผูกไว้อย่างนั้น จนกระทั่งวันหนึ่งนางลืมที่จะผูกเชือกไว้กับต้นไม้ กล่องใบนั้นจึงหลุดลอยไปกับกระแสน้ำจนกระทั่งไปถึงปราสาทของฟิรเอาน์ ซึ่งมีนางสนมของฟิรเอาน์เห็นกล่องลอยน้ำมา จึงเปิดออกดูเจอมูซา จึงนำไปให้นาง “อาซียะ บินตี มาซาหิม) ภรรยาของฟิรเอาน์ เมื่อนางเห็นมูซาน่ารักน่าเอ็นดู นางจึงอุ้มมูซาไปหาฟิรเอาน์และกล่าวว่า (น่าชื่นชมยินดีแก่ดิฉันและแก่ท่าน อย่าฆ่าเขาเลย บางทีเขาจะเป็นประโยชน์แก่เรา หรือเราถือว่า และพวกเขาหารู้ตัวไม่) ซูเราะห์อัลกีซ็อซ อายะห์ที่ 9 ซึ่งพระองค์อัลลอฮ์ทรงประสงค์ให้มูซาได้รับการเลี้ยงดูในปราสาทของฟิรเอาน์ แต่ในขณะเดียวกันฟิรเอาน์กำลังค้นหามูซาอยู่นอกปราสาท ดังกุรอ่านซูเราะห์อัลกิซ็อซ อายะห์ที่ 8 ระบุ ความว่า (ดังนั้น บริวารของฟิรเอาน์ได้เก็บเขาขึ้นมา เพื่อให้เขากลายเป็นศัตรู และความเศร้าโศรกแก่พวกเขา แท้จริงฟิรเอาน์และฮามานและไพร่พลของเขาทั้งสองเป็นพวกที่มีความผิด)

ส่วนมารดาของมูซาเมื่อทราบว่า ลูกชายของนางตกอยู่ในน้ำมือของฟิรเอาน์แล้ว นางจึงรู้สึกวิตกกังวลเป็นอย่างยิ่ง จนเกือบจะเปิดเผยความจริงออกมา ดังที่อัลลอฮ์ได้กล่าวไว้ในซูเราะห์เดียวกัน อายะห์ที่ 10. ความว่า (และจิตใจของมารดาของมูซาได้คลายความวิตกกังวลลง นางเกือบจะเปิดเผยกับเขา หากเรามิได้ทำให้จิตใจของนางมั่นคง เพื่อที่นางจะเป็นหนึ่งในหมู่ผู้ศรัทธา)

ในขณะเดียวกัน พระนางอาซียะ กำลังจัดหาแม่นมให้มูซา แต่มูซาปฏิเสธที่จะดื่มนมจากแม่นมที่พระนางจัดหามาให้ อัลลอฮ์มิให้มูซาดื่มนมจากแม่นมคนใดเลย ทั้งนี้ก็เพื่อให้มูซาได้กลับไปหาแม่ของตัวเอง มูซาไม่ดื่มนมนอกจากแม่ของตัวเอง ซึ่งเมื่อนางอาซียะกำลังเสาะหาแม่นมอยู่นั้น มารดาของมูซาก็เป็นหนึ่งในผู้ที่ไปทดสอบให้มูซาดื่มนม ซึ่งมูซาก็เลือกที่จะดื่มนมจากเต้านมของนาง นางอาซียะห์จึงขอให้นางอาศัยอยู่ที่นั่นเพื่อจะให้นมแก่มูซา แต่นางก็ปฏิเสธและบอกกับอาซียะห์ว่า นางมีสามีและลูกๆ ที่ต้องดูแลอีกหลายคน ซึ่งหากท่านไม่ขัดข้อง ฉันจะนำเด็กคนนี้ไปเลี้ยงที่บ้านของฉัน พระนางอาซียะจึงตอบตกลง พร้อมทั้งจ่ายค่าเลี้ยงดูแก่นางตามความเหมาะสม นางจึงนำมูซากลับไปบ้านด้วยความยินดี หลังจากที่อัลลอฮ์ได้เปลี่ยนแปลงความตระหนกกลัวให้กลายเป็นความมั่นใจในความปลอดภัย พร้อมทั้งรับริสกีที่เพิ่มพูนมากขึ้น ด้วยเหตุนี้มีรายงานกล่าวว่า “เปรียบกับผู้ปฎิบัติและรับค่าจ้างในการทำงานที่ดี เสมือนกับแม่ของมูซาที่เลี้ยงลูกของตน พร้อมทั้งรับค่าจ้าง”

เมื่อถึงเวลาหย่านม มูซาก็ต้องกลับไปอาศัยอยู่ในปราสาทของฟิรเอาน์ ซึ่งคล้ายๆ กับอัลลอฮ์จะกล่าวกับฟิรเอาน์ว่า “ไม่มีสถานที่ใดสำหรับเลี้ยงดูมูซา เว้นแต่ในบ้านของท่าน และมูซาจะไม่รับอาหาร เว้นแต่จากอาหารและน้ำดื่มของท่าน ซึ่งท่านเป็นผู้เลี้ยงดูเขา และหลังจากนั้นความพินาศของท่านก็จะตกอยู่ในน้ำมือของเขา ท่านจึงรับรู้ไว้เถิดว่า ท่านนั้นจะไม่มีทางรู้ความลับ ซึ่งหากท่านเป็นพระเจ้าที่แท้จริง ท่านก็คงต้องรู้ความลับ ซึ่งจะเป็นไปได้หรือที่ผู้ที่เป็นพระเจ้าจะไม่รู้ความลับ”

เมื่อมูซาเติบใหญ่เข้าสู่วัยหนุ่ม และเริ่มรับทราบว่ากลุ่มชนของท่านถูกปฏิบัติด้วยความกดขี่ และทารุณ และบางครั้งถูกทำร้ายถึงชีวิต ความเป็นศัตรูและเคียดแค้นของมูซาต่อฟิรเอาน์จึงเกิดขึ้น ทั้งนี้เนื่องจากฟิรเอาน์คือบ่อเกิดของความทารุณทั้งหมด อัลลอฮ์ได้ทรงประทานริสกีแก่มูซาให้มีสุขภาพดีแข็งแรง และมีความเฉลียวฉลาดเป็นเลิศ ครั้งหนึ่งมูซาได้ฆ่าชาวกิบฏีคนหนึ่งที่กำลังทำร้ายชาวอิสราเอล ดังที่กุรอ่านได้ระบุไว้ในซูเราะห์อัลกิซ็อซ จากเหตุการณ์ดังกล่าว ทำให้มูซาต้องเดินทางหนีออกไปยังเมืองมัดยัน ซึ่งที่นั่นก็เป็นประวัติศาสตร์จารึกเรื่องราวของมูซากับบุตรสาวทั้งสองของนาบีชุอัยบ ก็เกิดประวัติศาสตร์ขึ้นอีกว่า มูซาได้แต่งงานกับบุตรสาวคนหนึ่งมาจากสองคนของนาบีชูอัยบ โดยคิดค่าสินสอดเป็นการทำฮัจญ์ 8 หรือ 10 ครั้ง ซึ่งมูซาก็ทำจนครบ 10 ครั้ง หลังจากนั้นก็พาภรรยาของเขากลับจากเมืองมัดยันไปยังประเทศอียิปต์ ซึ่งต้องเดินทางผ่านภูเขาซีไนน์ ซึ่งที่นั่นอัลลอฮ์ได้พูดกับมูซา และแต่งตั้งให้ท่านเป็นรอซูล และอัลลอฮ์ลงคำสั่งให้มูซาเดินทางไปหาฟิรเอาน์พร้อมกับฮารูน ซึ่งมูซาได้ขอไว้ ดังซูเราะห์ตอฮา อายะห์ที่ 29-32 ความว่า (และทรงโปรดให้คนในครอบครัวของข้าพระองค์เป็นผู้ช่วยแก่ข้าพระองค์ด้วย ฮารูนพี่ชายของข้าพระองค์ได้โปรดให้เขาเพิ่มความเข้มแข็งแก่ข้าพระองค์ด้วย และให้เขามีส่วนร่วมในกิจการของข้าพระองค์ด้วย)

และอัลลอฮ์ได้ประทาน มุญิซัด (อภินิหารเหนือความคาดหมาย) เป็นมือและไม้เท้าแก่มูซา อัลลอฮ์ทรงตรัสในซูเราะห์ตอฮา อายะห์ที่ 17-23 ว่า (และอะไรที่อยู่ในมือขวาเจ้าเล่า โอ้มูซา เจ้ากล่าวว่ามันคือไม้เท้าของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ใช้มันสำหรับยัน และข้าพระองค์ใช้มันตีบนพุ่มไม้เพื่อเป็นอาหารสำหรับแกะของข้าพระองค์ และข้าพระองค์ใช้มันในประโยชน์อื่นๆ อีก พระองค์ทรงตรัสว่า จงโยนมันไปสิ โอ้มูซาเอ๋ย เขาจึงโยนมันลงไปแล้วมันก็ได้กลายเป็นงูเลื้อย พระองค์ทรงตรัสว่า จงจับมันขึ้นมาและอย่ากลัว เราจะให้มันกลับมาเป็นไม้เท้าตามสภาพก่อนของมัน และจงเอามือของเจ้าซุกไปใต้รักแร้ แล้วเอามันออกมามันจะมีสภาพขาวประกาย ปราศจากอันตรายใดๆ มันเป็นอีกสัญญานหนึ่ง เพื่อเราจะให้เจ้าได้เห็นบางส่วน จากสัญญานทั้งหลายอันยิ่งใหญ่ของเรา)

อิบนุอับบาส พูดถึงความพิสดารของไม้เท้า “มันได้กลายเป็นงูตัวผู้ กลืนกินก้อนหินและต้นไม้ เมื่อมูซาเห็นมันกลืนกินทุกอย่างที่ขวางหน้า มูซากลัวเลยวิ่งหนี และอัลลอฮ์ทรงเรียกให้มูซาหันกลับมา”

หลังจากนั้น อัลลอฮ์ทรงรับสั่งมูซาและฮารูนว่า (เจ้าทั้งสองจงไปหาฟิรเอาน์ แท้จริงเขายะโสโอหังมาก แล้วเจ้าทั้งสองจงพูดกับเขาด้วยคำพูดที่อ่อนโยน เพื่อว่าเขาอาจจะรำลึกขึ้นมา หรือเกิดความยำเกรงขึ้น เขาทั้งสองได้กล่าวว่า ข้าแต่พระผู้เป็นเจ้าของเรา แท้จริงเรากลัวว่า เขาจะล่วงเกินเราหรือเขาจะแสดงโอหังแก่เรา พระองค์ตรัสว่า เจ้าทั้งสอง อย่ากลัว แท้จริงข้าอยู่กับเจ้าทั้งสอง ข้าได้ยินและได้เห็น) ซูเราะห์เดียวกัน อายะห์ที่ 43-46

มูซาและฮารูนจึงเดินทางไปหาฟิรเอาน์ และเชิญชวนให้เขาหันเข้าหาศรัทธาในพระผู้เป็นเจ้า มูซากล่าวกับเขาว่า (แท้จริงเราเป็นรอซูลของพระเจ้าของท่าน ฉะนั้นท่านจงปล่อยวงศ์วานของอิสราอีลมากับเราเถิด และอย่าได้ทรมานพวกเขาเลย แน่นอนเราได้นำสัญญานจากพระเจ้าของท่านมายังท่านแล้ว และความปลอดภัยจงมีแต่ผู้ปฏิบัติตามแนวทางที่ถูกต้อง แท้จริงได้มีวะฮีย์มายังเราว่า แท้จริงการลงโทษจะประสบแก่ผู้ปฏิเสธ และหันหลังในการอีหม่าน)

ฟิรเอาน์ตอบแก่พวกเขาว่า (ดังนั้น ใครเล่าคือพระเจ้าของพวกท่านทั้งสอง โอ้มูซาเอ๋ย ) ซูเราะห์ตอฮา 49 มูซาตอบว่า (พระเจ้าของเราคือ ผู้ทรงประทานทุกอย่างแก่สิ่งที่พระองค์ทรงสร้าง และพระองค์ก็ทรงชี้แนะแนวทางให้ เขากล่าวว่า แล้วสภาพของคนรุ่นก่อนๆ นั้นเป็นเช่นไร?) 51 หมายถึง พวกเขาไม่ได้ศรัทธาต่อพระเจ้าของเจ้านี่มูซา แต่พวกเขากราบไหว้รูปปั้นและสิ่งอื่นๆ ที่ไม่ใช่พระเจ้าของพวกท่าน มูซาตอบว่า (ความรู้ในเรื่องนั้นอยู่ที่พระเจ้าของฉันในบันทึกของพระองค์ พระเจ้าของฉันจะไม่ทรงผิดพลาด และไม่ทรงหลงลืม) 52

ในซูเราะห์ อัชชูอารออ์ อายะห์ที่ 18-19 ระบุว่า (เรามิได้เลี้ยงดูเจ้า เมื่อขณะเป็นเด็กอยู่กับพวกเราดอกหรือ? และเจ้าได้อยู่กับเราหลายปีในช่วงชีวิตของเจ้า และเจ้าได้ทำการกระทำของเจ้าซึ่งเจ้าได้กระทำไปแล้ว และเจ้าเป็นผู้หนึ่งในหมู่ผู้เนรคุณ) หลังจากที่ทั้งสองได้โต้เถียงกัน ตามที่อัลกุรอ่านได้ระบุไว้ พร้อมทั้งเหตุผลต่างๆ ที่มูซานำมาชี้แจงกับฟิรเอาน์นั้น ฟิรเอาน์จึงกล่าวว่า (เจ้ากล่าวว่า หากเจ้ายึดถือพระเจ้าอื่นจากฉัน ฉันจะให้เจ้าอยู่ในหมู่ผู้ต้องขัง)29 มูซากล่าวตอบไปว่า (เขากล่าวว่า แม้ฉันจะนำสิ่งที่ชัดแจ้งมายังท่านกระนั้นหรือ เขากล่าวว่า จงนำมันมาซิ หากเจ้าเป็นคนจริง ดังนั้นเขาได้โยนไม้เท้าของเขา แล้วมันคืองูอย่างชัดแจ้ง และได้ส่งมือของเขาออกมาแล้วมันก็เป็นสีขาวแก่บรรดาผู้มองดู)31-33

เมื่อมูซาได้แสดงอภินิหารของไม้เท้าและมือแล้ว ซึ่งฟิรเอาน์ได้เห็นต่อหน้าเขาว่างูตัวใหญ่ เขาไม่สามารถนั่งดูอยู่กับที่ได้ เขาวิ่งหนี แต่เมื่อความตื่นตระหนกลดลงแล้ว เขากล่าวว่า “นี่เป็นเพียงมายากลเท่านั้น” เขากล่าวกับกลุ่มชนของเขาว่า “มูซาไม่ได้ทำอย่างนี้ เว้นเสียแต่ว่าต้องการให้พวกเจ้าออกไปจากแผ่นดินนี้เท่านั้น” ฟิรเอาน์จึงสั่งรวบรวมนักมายากลในวันสำคัญวันหนึ่ง ซึ่งมีนักมายากลประมาณ 80,000 คนมาร่วมงาน

เผชิญหน้ากับนักมายากล
นักมายากลเดินทางมาพร้อมกับเชือกและไม้เท้า พวกเขารวมตัวกันและถามฟิรเอาน์ว่า (พวกเราจะมีรางวัลแน่นอนหรือ หากเราเป็นผู้ชนะ เขากล่าวว่า ถูกแล้ว และพวกท่านขณะนั้นจะอยู่ในหมู่ผู้ใกล้ชิดอย่างแน่นอน) ซูเราะอัชชูอารออ์ อายะห์ที่ 41-42

เมื่อมูซาเห็นพวกเขาในวันสำคัญของพวกเขานั้น (มูซาได้กล่าวแก่พวกเขาว่า ความหายนะจงประสบแก่พวกท่าน พวกท่านอย่าได้เสกสรรปั้นแต่งการมุสาต่ออัลลอฮ์ มิฉะนั้นพระองค์จะทรงทำลายพวกท่านด้วยการลงโทษ และผู้ปั้นแต่งการมุสานั้น ได้ประสบความผิดหวังมาแล้ว) ซูเราะห์ตอฮา อายะห์ที่ 61 หลังจากนั้น (พวกเขาก็กล่าวว่า โอ้มูซาเอ๋ย ท่านจะเป็นผู้โยนหรือว่าพวกเราจะเป็นผู้โยนก่อน มูซากล่าวว่า หามิได้พวกท่านจงโยนก่อนสิ ณ บัดนั้น เชือกและไม้เท้าของพวกเขาดูประหนึ่งว่ามันเลื้อยคลานไปมาเพราะเล่ห์กลของพวกเขา มูซาจึงรู้สึกกลัวขึ้นในตัวเขา เรากล่าวว่า เจ้าอย่ากลัว แท้จริงเราอยู่ในสภาพที่เหนือกว่า และเจ้าจงโยนสิ่งที่อยู่ในมือขวาของเจ้า มันจะกลืนสิ่งที่พวกเขาทำขึ้น แท้จริงสิ่งที่พวกเขาทำขึ้นเป็นแผนของนักมายากล และนักมายากลนั้นจะไม่ประสบความสำเร็จ ไม่ว่าเขาจะมาจากทางไหนก็ตาม) ตอฮา 65-69

เมื่อมูซาโยนไม้เท้าลงไป มันก็กลืนกินเชือกและไม้เท้าของพวกเขาไปหมด มีรายงานกล่าวว่า ชายตาบอดคนนึงยืนอยู่ในกลุ่มฝูงชนที่เฝ้าดูอยู่ ซึ่งชายตาบอดดังกล่าว ถามคนที่อยู่ข้างๆ ว่า มีอะไรอยู่ในท้องงูมูซาหรือเปล่า ซึ่งคนข้างๆ บอกว่า ไม่มี เขาเลยมีอีหม่านตั้งแต่บัดนั้น

เมื่อพวกนักมายากลได้เห็นดังกล่าว พวกเขามั่นใจว่า นี่ไม่ใช่มายากล แต่แท้จริงแล้ว สิ่งที่มูซากระทำไม่ได้เป็นมายากล แต่มันเป็นอภินิหารที่อัลลอฮ์ทรงประทานให้ (พวกนักเล่นกลจึงก้มลงกราบสูญุด พวกเขากล่าวว่า เราศรัทธาต่อพระเจ้าแห่งสากลโลก พระเจ้าของมูซาและฮารูน) ซูเราะห์ อัชชูอารออฺ อายะห์ที่ 46-48

อิบนุอับบาส กล่าวว่า “เมื่อพวกเขาสุญุด อัลลอฮ์ได้ให้พวกเขาเห็นสถานที่ของพวกเขาในสวรรค์” เมื่อฟิรเอาน์เห็นพวกเขาลงกราบสูญุด จึงถามพวกเขาว่า (พวกท่าน ศรัทธาต่อเขาก่อนที่ฉันจะอนุญาตแก่พวกท่านกระนั้นหรือ ?)ซูเราะห์อัชชูอารออฺ อายะห์ 49 มีหรือที่การอีหม่านศรัทธาต่ออัลลอฮ์ จะต้องได้รับการอนุญาตจากมนุษย์ผู้โง่เขลาเอ๋ย ฟิรเอาน์จึงกล่าวต่อว่า (แน่นอน (เขา) ต้องเป็นหัวหน้าของพวกท่านซึ่งได้สอนการเล่นกลแก่พวกท่าน)49 ฟิรเอาน์หมายถึงมูซา ว่าเป็นคนสั่งสอนมายากลแก่พวกเขา และพวกเขาได้ตกลงกันมาก่อนแล้ว ซึ่งฟิรเอาน์ได้คาดโทษพวกเขา (แล้วพวกท่านจะรู้ แน่นอนฉันจะตัดมือและเท้าของพวกท่านสลับข้างกัน และแน่นอนฉันจะแขวนตรึงไว้ทั้งหมด พวกเขากล่าวว่า ไม่เป็นไรหรอก แท้จริงเรานั้นต้องเป็นผู้กลับไปยังพระเจ้าของเรา) อัชชูอารออฺ 49-51 แท้จริงเราปรารถนาที่จะให้พระเจ้าของเราทรงยกโทษให้แก่เรา เพราะเราเป็นกลุ่มแรกที่ศรัทธา เมื่อพวกเขามั่นคงในอีหม่าน ฟิรเอาน์ก็ฆ่าพวกเขา ตัดแขนตัดขา และแขวนตรึงไว้

ฮามานสร้างหอคอย
ฟิรเอาน์ได้เรียกรัฐมนตรีของเขา ฮามาน และมีคำสั่งให้เขาสร้างหอคอย เพื่อ...เพื่อเขาจะได้ขึ้นไปดูพระเจ้าของมูซา และกล่าวว่า (ฉันไม่รู้จักพระเจ้าอื่นใดของพวกท่าน) อัลกีซ็อซ อายะห์ที่ 39 อัลลอฮ์กล่าวว่า (และฟิรเอาน์กล่าวว่า โอ้ฮามานเอ๋ย เจ้าจงสร้างหอสูงให้ฉัน เพื่อฉันจะได้บรรลุถึงทางที่จะขึ้นไป ทางที่จะขึ้นสู่ชั้นฟ้าทั้งหลาย เพื่อฉันจะได้เห็นพระเจ้าของมูซา และแท้จริงฉันคิดอย่างแน่ใจแล้วว่า เขาเป็นคนโกหก เช่นนั้นแหละ การงานที่ชั่วช้าของเขาได้ถูกทำให้เพริศแพร้วแก่ฟิรเอาน์ และเขาถูกปิดกั้นจากแนวทาง และแผนการของฟิรเอาน์นั้นมิใช่อื่น นอกจากอยู่ในความหายนะ) ฆอฟิร 36-37

ในหนังสือตัฟซีร อัล กาชัฟ กล่าวว่า “ฟิรเอาน์ได้ไต่ขึ้นไปบนหอคอยแล้วยิงธนูขึ้นไปบนฟ้า แต่อัลลอฮ์ประสงค์จะหลอกเขาโดยทำให้ศรนั้นย้อนกลับไปยังฟิรเอาน์ และที่ปลายศรมีเลือดติดอยู่ ฟิรเอาน์จึงยินดีและพูดว่า ฉันฆ่าพระเจ้าของมูซาได้แล้ว ต่อไปนี้มูซาจะไม่มีพระเจ้าให้เคารพสักการะอีกต่อไป อัลลอฮ์กล่าวว่า (และเช่นเดียวกัน ได้ประดับประดาการกระทำเลวของฟิรเอาน์ให้ดูดี และออกห่างจากแนวทางที่ถูกต้อง และแผนการของเขาจะอยู่ในความหายนะ)

เมื่อเขาลงมา ดีกรีของความจองหองกลับเพิ่มมากขึ้น เขารวบรวมไพร่พลของเขา และกล่าวว่า (หมู่ชนของฉัน อาณาจักรแห่งอียิปต์มิได้เป็นของฉันดอกหรือ และแม่น้ำเหล่านี้ที่ไหลผ่านเบื้องล่าง (วัง) ของฉัน พวกท่านไม่เห็นดอกหรือ ยิ่งกว่านั้นฉันยังดีกว่าคนนี้ ผู้ซึ่งต่ำต้อย และแทบจะไม่ชัดถ้อยชัดคำ ถ้าเช่นนั้นแล้ว ทำไมไม่สวมกำไลทองให้เขาเล่า หรือมีมลาอีกะห์ติดตามมาอยู่กับเขา ด้วยเหตุนี้เขาได้หลอกลวงหมู่ชนของเขา แล้วพวกเขาก็เชื่อฟังเขา แท้จริงพวกเขาเป็นหมู่ชนผู้ฝ่าฝืน) อัซซัคร๊อฟ อายะห์ที่ 51-54

ในซูเราะห์อัลนาซีอาด อายะห์ที่ 23-24 อัลลอฮ์กล่าวตามคำพูดของฟิรเอาน์ว่า (แล้วเขาก็ได้เรียกชุมนุม แล้วประกาศออกไป แล้วกล่าวว่า ฉันคือพระเจ้าสูงสุดของพวกท่าน)

ประวัติของพระนางมาชีเตาะห์ บินตี ฟิรเอาน์
การมีอีหมานต่อัลลอฮ์ในขณะที่หัวใจกำลังสั่นคลอน มนุษย์ก็พยายามหาที่มั่นไว้ยึดเหนี่ยวที่จะปกป้องพวกเขาให้รอดพ้นจากความชั่วและความเป็นผู้ปฎิเสธได้ และมนุษย์ก็จะขออภัยโทษต่ออัลลอฮ์ ตามแบบอย่างที่ทำให้พระองค์ทรงพอพระทัย ซึ่งคนมุมินนั้น เปรียบเสมือนทองคำอันบริสุทธิ์

นี่คือเรื่องราวของสตรีนางหนึ่งซึ่งยึดมั่นในศรัทธาเป็นอย่างยิ่ง การทรมานนาง และประหารชีวิตนางโดยฟิรเอาน์ เพื่อให้นางละทิ้งศรัทธาต่อพระองค์อัลลอฮ์นั้น ไม่เป็นผลอะไร การกระทำเหล่านั้นของฟิรเอาน์ไม่สามารถทำให้ความศรัทธาของนางลดน้อยลงไปได้

จากท่านอิบนิอับบาส กล่าวว่า รอซูลกล่าวว่า “ในขณะที่ฉันกำลังเดินทางในคืนอิสเราะห์ เมียะรอจญ อยู่นั้น ได้มีกลิ่นหอมโชยมากระทบจมูกของฉัน ฉันถามว่า นี่คือกลิ่นอะไร ? ญิบรีลตอบว่า กลิ่นหอมของนางมาซีเตาะ บินตี ฟิรเอาน์และลูกๆ ของนาง หวีได้ตกจากมือของนาง ในขณะที่นางกำลังหวีผมให้บุตรสาวของฟิรเอาน์ เธอกล่าวว่า ด้วยพระนามของอัลลอฮ์ บุตรสาวของฟิรเอาน์กล่าวว่า บิดาของฉัน เธอตอบว่า พระเจ้าของฉัน และพระเจ้าของเจ้า และพระเจ้าของพ่อของเจ้า คือ อัลลอฮ์ ฟิรเอาน์กล่าวว่า จงนำตัวนางมา ฟิรเอาน์กล่าวกับนางว่า เจ้านับถือพระเจ้าอื่นนอกจากฉันกระนั้นหรือ เธอตอบว่า ใช่ พระเจ้าของฉันและพระเจ้าของท่านคืออัลลอฮ์ผู้ทรงยิ่งใหญ่ ฟิรเอาน์กล่าวว่า จงนำกระทะทองแดงใบใหญ่มา ต้มน้ำจนเดือด หลังจากนั้นก็สั่งให้นางมาชีเตาะกระโดดลงไปในกระทะดังกล่าว เธอกล่าวว่า ฉันขออะไรจากท่านสักอย่างได้หรือไม่? ฟิรเอาน์ถามว่า อะไร? นางตอบว่า ให้รวบรวมกระดูกของฉันและกระดูกของลูกๆ ของฉันไว้ในหลุมเดียวกัน ฟิรเอาน์ตอบว่า เธอจะได้รับตามที่เธอขอ ท่านญิบรีลกล่าวว่า ดังนั้นฟิรเอาน์จึงสั่งให้นางและลูกๆ กระโดดลงไปในกระทะทีละคนๆ จนกระทั่งถึงตัวลูกคนเล็กที่ยังไม่หย่านม เด็กดังกล่าวพูดว่า โอ้แม่ของฉันปล่อยฉันลง และอย่ากอดฉันไว้ แท้จริงแล้วท่านอยู่ในแนวทางที่ถูกต้อง ท่านญิบรีลกล่าวว่า 4 คนที่พูดได้ในขณะที่ยังเป็นทารกอยู่ คือ เด็กคนนี้ และเด็กที่เป็นพยานให้นาบียูซุฟ และเด็กที่ช่วยเหลือญุเรียะ และท่านนาบีอีซา บิน มัรยัม (ขอความสันติสุขจงมีแด่ท่าน)

นี่คือ อีกตัวอย่างหนึ่งของอาชญากรรมจากหลายๆ อาชญากรรม ที่ทารุณโหดร้าย และทรมานต่อผู้ที่ยึดมั่นในศรัทธา ซึ่งได้กระทำโดยฟิรเอาน์ผู้หยิ่งยะโส

ฟิรเอาน์ได้ลงโทษพระนางอาซียะ บินตี มาซาหิม
นี่คืออีกหนึ่งตัวอย่างของผู้มั่นคงในศรัทธาต่ออัลลอฮ์ ผู้ซึ่งเป็นสตรีที่สูงศักดิ์ ยึดมั่นในหลักศรัทธา เป็นบทเรียนที่เตือนใจพวกเราไม่ให้ไขว้เขว อัลลอฮ์ได้ยกเกียรติพระนางผู้นี้ โดยการบันทึกเรื่องราวของพระนางในอัลกุรอ่านในซูเราะห์ อัตตะห์รีม เพื่อให้มีคนกล่าวถึง และสรรเสริญนางไปจนถึงวันกียามะห์

จากท่าน อัลกอเซ็ม บิน อาบี นับเราะ กล่าวว่า ภรรยาของฟิรเอาน์ถูกถามว่า ใครคือผู้ชนะ? พระนางตอบว่า พระเจ้าของมูซาและฮารูนคือผู้ชนะ และนางกล่าวว่า ฉันศรัทธาในพระเจ้าของมูซาและฮารูน ฟิรเอาน์จึงส่งคนไปหานาง แล้วกล่าวว่า พวกท่านจงมองก้อนหินก้อนใหญ่นั่น หากนางยังฝืนกล่าวเหมือนเดิมอีก ฉันจะทุ่มก้อนหินก้อนนี้บนตัวนาง หากนางกลับคำพูดนางก็คือภรรยาของฉัน เมื่อพวกเขานำพระนางอาซียะห์มา นางเหลือบมองไปยังท้องฟ้า นางมองเห็นที่พำนักของนางในสวรรค์ นางจึงยืนยันคำพูดเดิม วิญญาณของนางถูกดึงออกจากร่าง หลังจากนั้นร่างกายที่ไร้วิญญาณของนางก็ถูกทุ่มทับด้วยก้อนหินมหึมาก้อนนั้น

บางรายงานกล่าวว่า “ภรรยาของฟิรเอาน์ถูกจับไปตากแดด เมื่อฟิรเอาน์จากไป มลาอีกะห์ก็กางปีกให้เป็นร่มเงาแก่นาง ซึ่งนางก็มองเห็นที่พักอาศัยของนางในสวรรค์”

อัลลอฮ์ทรงยกเกียรติของพระนาง เหนือคนอื่น
1. อัลลอฮ์กล่าวว่า (และอัลลอฮ์ทรงยกอุทาหรณ์แก่บรรดาผู้ศรัทธาถึงภริยาของฟิรเอาน์ เมื่อนางได้กล่าวว่า ข้าแต่พระเจ้าของข้าพระองค์ ขอพระองค์ทรงโปรดสร้างบ้านหลังหนึ่งให้แก่ข้าพระองค์ ณ ที่พระองค์ท่านในสวนสวรรค์ และทรงโปรดช่วยข้าพระองค์ให้พ้นจากฟิรเอาน์ และการกระทำของเขา และทรงโปรดช่วยข้าพระองค์ให้พันจากหมู่ชนผู้อธรรม) อัตตะห์รีม อายะห์ที่ 11

2. จากท่านอาบีมูซา อัลอัชอารี กล่าวว่า รอซูลกล่าวว่า ผู้ชายที่สมบูรณ์แบบในอิสลามมีมากมาย แต่ไม่มีผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบ ยกเว้น พระนางอาซียะห์ ภรรยาของฟิรเอาน์ พระนางมัรยัม บินติอิมรอน พระนางคอดียะห์ บินตี คูวัยลิด และความเหลื่อมล้ำของพระนางอาอีชะห์เหนือสตรีอื่น เหมือนกับอาหารชนิดหนึ่ง (อัล ษารีด) เหนือกว่าอาหารชนิดอื่นๆ

อัลลอฮ์ให้ประสบกับความทุกข์ยากหลังจากที่เขาเสวยสุข
ฟิรเอาน์และพรรคพวกของเขาประกาศทำสงครามกับมูซาและกลุ่มชนของท่าน ดังที่อัลกุรอ่าน ได้ชี้แจงว่า อัลลอฮ์ กล่าวว่า (และบุคคลชั้นนำจากประชาชาติของฟิรเอาน์ได้กล่าวว่า ท่านจะปล่อยมูซาและพวกพ้องของเขาไว้เพื่อก่อความเสียหายในแผ่นดิน และละเลยท่าน และบรรดาที่เคารพสักการะของท่านกระนั้นหรือ เขากล่าวว่า เราจะฆ่าบรรดาลูกชายของพวกเขา และไว้ชีวิตบรรดาหญิงของพวกเขา และแท้จริงเราเป็นผู้มีกำลังอำนาจเหนือพวกเขา) ซูเราะห์อัลอะรอฟ อายะห์ที่ 127 เมื่อวงศ์วานของอิสราเอลทราบดังนั้น ก็เกิดความสะพรึงกลัว และร้องทุกขฺ์กับมูซา (มูซาได้กล่าวแก่พวกพ้องของเขาว่า จงขอความช่วยเหลือต่ออัลลอฮ์เถิด และจงอดทนด้วย แท้จริงแผ่นดินนั้นเป็นสิทธิของอัลลอฮ์ซึ่งพระองค์ประสงค์จะให้มันสืบทอดแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์จากปวงบ่าวของพระองค์ และบั้นปลายนั้นย่อมเป็นของผู้ยำเกรงทั้งหลาย พวกเขากล่าวว่า พวกเราได้รับการทารุณ ทั้งก่อนที่ท่านจะมายังพวกเรา และหลังจากที่ท่านได้มายังพวกเรา เขากล่าวว่า หวังว่าพระเจ้าของพวกท่านจะทำลายศัตรูของพวกท่าน และจะทรงให้พวกท่านสืบช่วงแทนในแผ่นดิน แล้วพระองค์ก็ทรงดูว่า พวกท่านจะทำอย่างไร) อัลอะรอฟ อายะห์ที่ 128-129

มูซาจึงแหงนหน้าเข้าสู่ท้องฟ้าขอดุอาจากพระผู้เป็นเจ้าให้ขจัดฟิรเอาน์และพรรคพวกของเขา และขอให้ฮารูนเป็นผู้มีอีหม่าน ท่านกล่าวว่า (และมูซาได้กล่าวว่า ข้าแต่พระเจ้าของเรา แท้จริงพระองค์ทรงประทานความสำราญและทรัพย์สินแก่ฟิรเอาน์และบรรดารัฐมนตรีของเขา ในการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ ข้าแต่พระเจ้าของเรา โดยพวกเขาจะทำให้หลงจากแนวทางของพระองค์ ข้าแต่พระเจ้าของเรา ขอพระองค์ทรงทำลายทรัพย์สินของพวกเขา และทรงโปรดทำให้หัวใจของพวกเขาแข็งกระด้าง เพื่อมิให้พวกเขาศรัทธา จนกว่าพวกเขาจะเห็นการลงโทษอย่างเจ็บปวด) ซูเราะห์ยูนุส อายะห์ที่ 88 พระองค์ทรงกล่าวว่า (การวิงวอนของเจ้าทั้งสองถูกรับแล้ว เจ้าทั้งสองจงดำเนินตามแนวทางที่เที่ยงธรรม และอย่าปฏิบัติตามแนวทางของบรรดาผู้ไม่รู้) 89

บทเรียนสำหรับผู้หยิ่งยะโสเริ่มขึ้นแล้ว
อัลลอฮ์กล่าวว่า (และแน่นอนเราได้ลงโทษวงค์วานของฟิรเอาน์ด้วยความแห้งแล้ง และการขาดแคลนผลไม้ต่างๆ เพื่อว่าพวกเขาจะได้รำลึก) อัลอะรอฟ อายะห์ที่ 130 อัลลอฮ์ได้ลงโทษพวกเขาเริ่มแรกด้วยโทษทัน 2 ชนิด คือ ให้พวกเขาหิวโหย และให้พวกขาดแคลนริสกี

ในเรื่องเล่าว่า “แท้จริงอัลลอฮ์ เมื่อพระองค์ทรงพิโรธต่อกลุ่มชนใดๆ จะมีผู้ประกาศร้องเรียกระหว่างแผ่นฟ้าและพื้นดินว่า โอ้ความบารอกะห์ จงยกขึ้นไป โอ้ความคับขันจงแผ่กว้างขึ้น โอ้วิญญาณอย่าอิ่มเอิบ” หลังจากนั้นบาลา (ความทุกข์ยาก) ก็จะประสบแก่พวกเขา

อัลลอฮ์ทรงตรัสว่า (แล้วเราได้สั่งให้น้ำท่วมและตั้กแตนและเหา และกบและเลือดมาเป็นสัญญาณอันชัดเจนแก่พวกเขา แต่แล้วพวกเขาก็แสดงโอหัง และได้กลายเป็นกลุ่มที่กระทำความผิด) อัลอะรอฟ 133
น้ำท่วม อุลามาอ์ตัฟซีรกล่าวว่า คือน้ำจากแม่น้ำไนล์ไหลบ่าท่วมแผ่นดินและทำลายพื้นที่เกษตร ในขณะเดียวกันก็มีฝนตกชกมืดมิด ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน มีคนกล่าวว่า เป็นเวลานานอยู่ถึง 8 วัน

ตั้กแตน ลงมากัดกินผลผลิต ต้นไม้ ประตูบ้าน หลังคาบ้าน เสื้อผ้าและทรัพย์สินบางส่วนของพวกเขา

พวกเหา (เห็บ) กัดกินหนังศีรษะของพวกเขา สูบกินเลือดพวกเขา และเข้าไปอยู่ในเสื้อผ้าของพวกเขา

กบ อัลลอฮ์ได้สั่งให้มูซาไปที่ริมฝั่งแม่น้ำไนล์ และเอาไม้เท้าชี้จากแม่น้ำไนล์ไปหาพวกของฟิรเอาน์ ทันใดนั้น กองทัพกบก็ออกมาจากแม่น้ำไนล์อย่างมืดฟ้ามัวดิน เข้าไปอยู่ในบ้านเรือนของพวกเขา ซึ่งบางคนไม่กล้าจะเปิดภาชนะอาหารหรือน้ำดื่ม เพราะทุกครั้งที่เปิดจะเจอแต่กบอยู่ภายในภาชนะดังกล่าว

เลือด น้ำดื่มของพวกเขาได้กลายเป็นเลือดแดงฉาน พวกเขาบางคนเปิดฝาภาชนะที่ใช้รองน้ำสำหรับดื่ม ปรากฏว่าน้ำข้างในภาชนะนั้นเป็นเลือดที่โสโครก พวกเขาไม่สามารถดื่มกินมันได้ แต่ก็น่าแปลกใจ ที่กลุ่มชนของมูซาซึ่งพักอาศัยอยู่ในเมืองนี้เหมือนกัน แต่เหตุการณ์ดังกล่าวไม่เกิดขึ้นกับพวกเขาเลย ซึ่งน่าจะเป็นเหตุผลให้พวกเขาฉุกคิด แต่ในทางกลับกัน พวกเขากลับเพิ่มความยะโสโอหังมากยิ่งขึ้น และกล่าวแก่มูซาว่า (และพวกเขากล่าวว่า ท่านจะนำสัญญาณหนึ่งสัญญาณใดมายังพวกเรา เพื่อที่จะลวงให้เราหลงเชื่อต่อสัญญาณนั้นหรือ เราก็จะไม่เป็นผู้ที่ศรัทธาต่อท่าน) อัลอะรอฟ 132

จมอยู่ใต้น้ำ
อัลลอฮ์ทรงรับสั่งให้ท่านนาบีมูซารวบรวมวงศ์วานของอิสราเอล และพาพวกเขาออกเดินทางในเวลากลางคืนไปยังแผ่นดินซีไนน์ อัลลอฮ์กล่าวว่า (ดังนั้น จงเดินทางในเวลากลางคืน พร้อมด้วยบ่าวของเรา เพราะพวกเจ้าจะถูกติดตามอย่างแน่นอน) อัดดุคอน อายะห์ที่ 23 มูซาจึงรวบรวมกลุ่มชนของท่าน และออกเดินทางยามค่ำ เมื่อฟิรเอาน์รู้เรื่อง ว่ามูซาและสมัครพรรคพวกของท่านหนีออกจากเมือง เขาก็รวมรวมไพร่พลของเขาออกตามหลังมูซาไป

เมื่อมูซาและสมัครพรรคพวกของท่านได้เดินทางมาถึงชายฝั่งทะเล ซึ่งวงศ์วานอิสรอเอลทราบแล้วในขณะนั้นว่า ฟิรเอาน์กำลังนำกองทัพตามหลังพวกเขามา พวกเขาเลยตื่นตระหนก และพูดกับมูซาว่า (พวกเราจะถูกจับได้) อัชชูอารออฺ อายะห์ ที่ 61 มูซาจึงกล่าวกับพวกเขาว่า (ไม่หรอก แท้จริงพระเจ้าของฉันอยู่กับฉัน พระองค์ทรงชี้แนะทางแก่ฉัน) 62 อัลลอฮ์กล่าวว่า (ดังนั้น เราได้ดลใจให้มูซาว่า จงฟาดทะเลด้วยไม้เท้าของเจ้า แล้วมันก็ได้แยกออก แต่ละข้างมีสภาพเหมือนภูเขาใหญ่) 63 ซึ่งมูซาและสมัครพรรคพวกของท่านได้เดินผ่านรอยแยกดังกล่าวนั้น ในขณะเดียวกันกองกำลังทหารของฟิรเอาน์ตามหลังพวกเขามาจนถึงชายทะเล และเห็นทะเลแยกออกจากกันก็กล่าวว่า “ทะเลได้แยกออกจากกัน เนื่องจากเกรงกลัวความยิ่งใหญ่ของฉัน” ฟิรเอาน์และกองกำลังของเขาก็เดินผ่านรอยแยกนั้นตามหลังมูซาไปจนถึงกึ่งกลางของทะเล ในขณะที่กลุ่มของมูซาได้เดินไปถึงอีกฝั่งแล้ว ทันใดนั้น น้ำทะเลที่เคยแยกออกจากกันก็มาบรรจบกันในสภาพเดิมกลืนกินพวกเขาไปอยู่ใต้น้ำ ซึ่งขณะนั้นฟิรเอาน์เมื่อรู้แน่ชัดแล้วว่า ตัวเองจะต้องจมน้ำตาย ก็เลยกล่าวว่า (ฉันศรัทธาแล้วว่า แท้จริงไม่มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากผู้ซึ่งวงศ์วานอิสรออีลได้ศรัทธาต่อพระองค์ และฉันคือคนหนึ่งในหมู่ผู้นอบน้อม) ซูเราะห์ยูนุส อายะห์ที่ 90 อนิจจา การขออภัยโทษในขณะที่คับขันและไม่คาดคิดว่าจะมีชีวิตรอดไปได้นั้น ไม่ได้เป็นประโยชน์อะไรแก่ผู้ขอเลย และอัลลอฮ์ก็มิได้ทรงรับการร้องขอของเขา
จากท่านอิบนิอับบาส รายงานจากท่านนาบี (ซ.ล)ว่า “ญิบรีลกล่าวว่า หากท่านเห็นฉัน จะรู้ว่าฉันเป็นคนนำดินโคลนขึ้นมาจากท้องทะเล และฉันนำไปอุดปากชองฟิรเอาน์ เพราะกลัวว่า เขาจะได้รับความเมตตาของอัลลอฮ์”

อัลลอฮ์กล่าวตอบคำปฏิญาณของฟิรเอาน์ว่า (บัดนี้และแน่นอนเจ้าเป็นผู้ทรยศก่อนหน้านี้ และเจ้าเป็นคนหนึ่งที่บ่อนทำลาย ดังนั้น วันนี้เราจะให้ร่างของเจ้าออกจากทะเล เพื่อจักได้เป็นสัญญาณแก่ชนรุ่นหลังจากเจ้า และแท้จริงส่วนใหญ่ของมนุษย์เฉยเมยต่อสัญญาณต่างๆ ของเรา) ซูเราะห์ยูนุส อายะที่ 91-92

ด้วยความประสงค์ของพระองค์ที่จะนำร่างของฟิรเอาน์ออกมาไม่ให้สูญหายจมอยู่ใต้น้ำ เพื่อให้ชนรุ่นหลังได้เห็นร่างของเขาจนถึงวันกียามะห์ เพื่อให้พวกเราได้พิเคราะห์พิจารณา นำมาเป็นบทเรียนว่าอัลลอฮ์คือผู้ตัดสินในทุกการกระทำ และพระองค์ไม่ได้ชักช้าในการลงโทษ

นี่คือหน้าหนึ่งของเรื่องราวที่เลวทราม ที่ประวัติศาสตร์ของมนุษยชาติจะต้องจารึกไว้

อัลลอฮ์กล่าวว่า (และเราได้ทำให้พวกเขาเป็นหัวหน้า เรียกร้องไปสู่นรกญะฮันนัม และในวันกียามะห์ พวกเขาจะไม่ได้รับความช่วยเหลือ และเราได้ให้การสาปแช่งตามติดพวกเขาในโลกนี้ และในวันกียามะห์ พวกเขาจะอยู่ในหมู่ที่ผู้ถูกขับไล่ออกจากความเมตตา) อัลกีซ็อซ อายะห์ที่ 41-42

(กี่มากน้อยที่พวกเขาได้ทิ้งสวนหลากหลาย และน้ำพุหลายแห่ง และเรือกสวนไร่นา และอาคารรโหฐานอันมีเกียรติ และความสะดวกสบายที่พวกเขาสนุกสนานร่าเริง เช่นนั้นแหละ เราได้ให้หมู่ชนอื่นรับมรดกครอบครองมัน และชั้นฟ้า และแผ่นดินมิได้ร่ำไห้เพราะ (เสียดาย) พวกเขา และพวกขาจะไม่ถูกประวิงเวลา) อัดดุคอน 25-29

วงศ์วานของอิสราอีล คือกลุ่มชนผู้รับมรดกของฟิรเอาน์ และเป็นผู้ตักตวงความดีความชอบของพวกเขา

อัลลอฮ์กล่าวว่า (และเราได้ให้เป็นมรดกแก่กลุ่มชนที่นับว่าอ่อนแอ ซึ่งบรรดาทิศตะวันออกของแผ่นดิน และมรดกทิศตะวันตกของมัน อันเป็นแผ่นดินที่เราได้ให้มีความจำเริญในมัน และถ้อยคำแห่งพระเจ้าของเจ้าอันสวยงามยิ่งนั้น ครบถ้วนแล้ว แก่วงศ์วานอิสราอีล เนื่องจากการที่พวกเขามีความอดทน และเราได้ทำลายสิ่งที่ฟิรเอาน์ และพวกพ้องของเขาได้กระทำไว้ และสิ่งที่พวกเขาได้ก่อสร้างไว้) อัลอะรอฟ 137

เรื่องราวของกุรบ่าน (พลีสมบัติเพื่ออัลลอฮ์)

เรื่องราวของกุรบ่าน (พลีสมบัติเพื่ออัลลอฮ์)
อาดัม พูดกับกอบีลว่า หากเจ้าไม่พอใจในคำสั่งครั้งนี้ เจ้าทั้งสองจงทำกุรบาน กุรบานของเจ้าทั้งสองจะเป็นเครื่องตัดสินระหว่างพวกเจ้า “กุรบานจะตัดสินระหว่างเราได้อย่างไร?” กอบีลถาม อาดัมตอบว่า “กุรบานของใครที่อัลลอฮ์ทรงรับ ผู้นั้นจะเป็นผู้สมรสกับนางลูซา”

ทั้งสองจะต้องนำกุรบานมาวางไว้บนพื้น จนกระทั่งมีไฟมากินกุรบานนั้น

ฮาบีลตั้งใจเลือกแกะตัวอ้วนพีเป็นกุรบาน ทั้งนี้เพื่อหวังในความพอพระทัยของพระองค์ ในขณะที่กอบีลเลือกรวงข้าวที่ไม่ดีและไม่สวยงามมาเป็นกุรบานที่จะทำให้ตัวเองใกล้ชิดกับพระองค์

ทั้งสองได้นำกุรบานไปวางไว้บนที่สูง ไฟจากท้องฟ้าได้ลงมา และได้ยกแกะของฮาบีลขึ้นสู่ท้องฟ้า (จากท่านอิบนิอับบาสและคนอื่น กล่าวว่า แกะดังกล่าวที่ถูกยกขึ้นสู่สวรรค์ และได้รับการเลี้ยงดูอยู่ที่นั่น จนกระทั่งพระองค์ได้ประทานให้กับอิบรอฮีมเพื่อไถ่ตัวอิสมาอีลจากการถูกเชือด)

กอบีลจึงเกิดความริษยาต่อฮาบีล และค่อยๆ เพิ่มดีกรีความร้อนแรงขึ้น จนเขากล่าวกับน้องชายฮาบีล ว่า กุรบานของเจ้าได้รับการตอบรับ ในขณะที่กุรบานของฉันถูกปฏิเสธ ฉันจะฆ่าแก (หากท่านยื่นมือของท่านมายังฉัน เพื่อจะฆ่าฉัน ฉันก็ไม่ยื่นมือของฉันไปยังท่าน เพื่อจะฆ่าท่าน แท้จริงฉันกลัวอัลลอฮ ผู้เป็นพระเจ้าแห่งสากลโลก แท้จริงฉันต้องการที่จะให้ท่านนำบาปของฉันและบาปของท่านกลับไป และท่านก็จะกลายเป็นคนหนึ่งในหมู่ชาวนรก และนั่นแหละคือการตอบแทนแก่บรรดาผู้อธรรม) ซูเราะห์อัลมาอีดะห์ อายะห์ที่ 28-29
ท่านอิบนิกาซีร กล่าวว่า คำพูดของฮาบีลดังกล่าวคือข้อเตือนใจให้แก่กอบีล หากเขาได้ไตร่ตรอง

อัลลอฮ์ทรงตรัสต่อว่า (แล้วจิตใจของเขาก็คล้อยตามเขาในการที่จะฆ่าน้องชายเขา แล้วเขาก็ฆ่าน้องชายของเขา ดังนั้นเขาจึงกลายเป็นคนหนึ่งในหมู่ผู้ขาดทุน) เขาเป็นผู้เสียใจที่ทำให้ตนเองหลงผิด ทำให้ตัวเองขาดทุน ทำลายน้องชายของเขา ทำลายพ่อแม่ ซึ่งเป็นการเปิดประตูแห่งการพิโรธของพระองค์อัลลอฮ์เนื่องจากสาเหตุที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ เขาเป็นผู้ขาดทุนในโลกดุนยานี้ และเป็นผู้ที่จะได้รับโทษทันอย่างแสนสาหัสในวันกียามะห์ ทั้งนี้เขาจะเป็นผู้รับบาปในฐานะที่เป็นอาชญากรแรกที่ฆ่าน้องชายของตัวเอง และจะต้องได้รับโทษทัณฑ์จากทุกการหลั่งเลือดบนหน้าแผ่นดินตั้งแต่คนแรกจนถึงคนสุดท้าย

อะไรคือผลตอบแทน ?
รอซูลกล่าวว่า “ไม่มีบาปอันใดที่หนักและเป็นสาเหตุให้พระองค์อัลลอฮ์ลงโทษทั้งในดุนยาและจะลงโทษในอาคีเราะ คือ การทำลายชีวิตผู้อื่นและการตัดขาดญาติพี่น้อง”

จากท่านอิบนิมัซอูด (ร.ด) กล่าวว่า ท่านรอซูลุลลอฮ์ กล่าวว่า “ไม่มีการทำลายชีวิตผู้ใด ด้วยการอธรรม เว้นแต่ลูกอาดัมคนแรกจะเป็นผู้ชดเชยจากเลือดของเขา เนื่องจากเขาเป็นคนแรกที่กระทำแบบอย่างการฆ่า”

จากท่านอับดุลเล๊าะ บินอัมร กล่าวว่า “แท้จริงชายที่ชั่วที่สุดในบันดาลูกหลานอาดัม คือผู้ซึ่งสังหารน้องชายของตัวเอง ไม่มีการนองเลือดครั้งใดที่เกิดขึ้นบนหน้าแผ่นดิน นับตั้งแต่เขาได้สังหารน้องชายของเขาแล้ว จนกระทั่งถึงวันกียามะห์ เว้นเสียแต่ว่า บาปกรรมจากการหลั่งเลือดนั้น จะติดตัวเขาไปด้วย ทั้งนี้เนื่องจากเขาเป็นฆาตกรคนแรกบนหน้าแผ่นดิน”

ท่านอิบรอฮีม อัลนัคอี กล่าวว่า “ไม่มีผู้ที่ถูกฆ่าด้วยอธรรม ยกเว้นลูกอาดัมคนแรกและชัยตอนเป็นผู้ชดเชยเลือดของเขา”

ฮาบีลไม่ได้เป็นคนอ่อนแอ แต่เป็นชายหนุ่มที่อัลลอฮ์ทรงประทานความแข็งแกร่งทั้งร่างกายและสติปัญญา เมื่อพี่ชายต้องการจะสังหารเขา แต่เขาไม่ยอมต่อสู้และไม่ต้องการที่จะสังหารพี่ชาย เขาจึงถูกสังหาร ร่างอันไร้วิญญาณของเขาก็ตกลงบนอ้อมแขนของกอบีล ผู้ซึ่งเพ่งมองร่างอันไร้วิญญาณของน้องชายด้วยความสงบนิ่ง พิจารณาตัวเองที่เป็นฆาตกรมีจิตวิญญาณ กับร่างอันไร้วิญญาณของน้องชายที่ไม่มีการเคลื่อนไหว และสงบนิ่งต่อหน้าศพที่เลือดกำลังไหลนองพื้น และไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป

เขาไปไหน? เขาซ่อนอยู่ที่ไหน? ทั้งนี้เนื่องจากน้องชายเขา เป็นลูกหลานอาดัมคนแรกที่เสียชีวิตบนโลกดุนยา ซึ่งในขณะนั้นร่างอันไร้วิญญาณของน้องชายยังไม่ถูกฝัง

กอบีลหยุดนิ่ง ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป ในขณะที่เขากำลังพิจารณาอยู่นั้น เขาพลันได้ยินเสียงการต่อสู้ของอีกา 2 ตัว และอีกาตัวหนึ่งก็ถูกสังหาร อีกาตัวที่ฆ่าจึงลงมาคุ้ยเขี่ยดินให้เป็นหลุม และนำร่างของอีกาที่เสียชีวิตไปฝังในหลุมดังกล่าวและกลบดิน กอบีลเห็นเช่นนั้น ก็รู้สึกเสียใจกับความโง่เขลาของตัวเองที่ไม่สามารถแม้จะคิดได้เหมือนอีกา อัลลอฮ์ ตรัสว่า (แล้วอัลลอฮ์ได้ส่งอีกาตัวหนึ่งมาคุ้ยหาในดิน เพื่อที่จะให้เขาเห็นว่า เขาจะกลบศพของน้องชายของอย่างไร เขากล่าวว่า โอ้ความพินาศของฉัน ฉันไม่สามารถที่จะเป็นเช่นอีกาตัวนี้ในการกลบศพน้องชายของฉันเชียวนี้หรือ แล้วเขาก็กลายเป็นคนหนึ่งในหมู่ผู้ตรอมใจ) ซูเราะห์อัลมาอีดะห์ อายะห์ที่ 31

อายะห์ และฮาดิษต่างๆ ที่เตือนมิให้สังหารชีวิตผู้อื่นด้วยอธรรม

1. (เนื่องจากเหตุนั้นแหละ เราจึงได้บัญญัติแก่วงศ์วานอิสราอีลว่า แท้จริงผู้ใดฆ่าชีวิตหนึ่งโดยมิใช่เป็นการชดเชยอีกชีวิตหนึ่ง หรือมิใช่เนื่องจากการบ่อนทำลายในแผ่นดินแล้ว ก็ประหนึ่งว่าเขาได้ฆ่ามนุษย์ทั้งมวล และผู้ใดไว้ชีวิตนั้น ก็ประหนึ่งว่าเขาไว้ชีวิตมนุษย์ทั้งมวล) ซูเราะห์อัลมาอีดะห์ อายะห์ที่ 32

ท่านอีหม่ามอิบนุหัจญร์ อัลหัยซามี กล่าวว่า “การสังหารคนเพียงคนเดียว เสมือนการสังหารมนุษย์ทั้งหมด ทั้งนี้เนื่องจากความรุนแรงของการสังหารผู้อื่นด้วยอธรรม และความรุนแรงของการสังหาร คือเป็นเสมือนกับการสังหารมนุษย์ทั้งหมดเป็นความรุนแรงที่เลวร้ายมากสำหรับทุกๆ คน ดังนั้นการสังหารคนๆ เดียว จำเป็นต้องเหมือนกับการสังหารมนุษย์ทั้งหมด”

2. (และผู้ใดฆ่าผู้ศรัทธาโดยจงใจ การตอบแทนของเขาคือ นรกญะฮันนัม และเขาจะพำนักอยู่ในนั้นตลอดกาล อัลลอฮ์จะทรงกริ้วโกรธเขา และทรงสาปแช่งเขา และได้ทรงเตรียมการลงโทษอันรุนแรงและใหญ่หลวงไว้สำหรับเขา)

3. จากท่านอาบีฮูรัยเราะห์ กล่าวว่า แท้จริงรอซูลุลลอฮ์ ซอลลอลลอฮุอาลัยฮีวาซัลลัม กล่าวว่า พวกท่านจงห่างไกลจากบุคคล 7 จำพวก (หมายถึง พวกที่สร้างความเสียหาย) มีผู้ถามว่า โอ้รอซูลุลลอฮ์ พวกเขาคือใคร ท่านตอบว่า “การตั้งภาคีต่ออัลลอฮ์ หมอผู้ทำเสน่ห์ ผู้ที่ฆ่าตัวเองซึ่งอัลลอฮ์ได้ทรงห้ามยกเว้นว่าฆ่าตัวเองในหนทางที่ถูกต้อง ผู้ที่กินดอกเบี้ย ผู้ที่กินสมบัติของลูกกำพร้า...และผู้ที่กล่าวโทษกับผู้ที่บริสุทธิ์ที่มีอีหม่านว่าทำซีนา”

4. จากอิบนิมัสอูด กล่าวว่า รอซูลกล่าวว่า “ประการแรกที่มนุษย์จะถูกสอบสวนในวันกียามะห์ คือ เรื่องการหลั่งเลือด)